Hmp. Pasukan nanaman! Pero ok lang yun kasi alam ko may kadamay ako sa pagiging late. Ako nga pala si Alex Nicole Rosales, late na ako! Ano ba naman yan first day of school pa naman. Patay ako sa Professor namin!
"Alex bilis! nandiyan na kaibigan mo! Kanina pa nasa labas". Sigaw ng sigaw si mama sa labas ng kwarto ko. Paano ba naman anong oras ako na gising. You know why? I accidentally set my alarm at 6:30 PM! It supposed to be 6:30 AM.
"Ano? Kanina pa ako dito sa labas tara na. Dali!"
"Ito na! Kukunin ko lang bag ko!" Oh yan ready na ako. May ID na, Bagong shoes, Clean Blouse and Skirt, even Socks, Maayos hair ko, Pero parang may nakakalimutan ako...
"Anak! Kiss ko?" Ayun! Thanks mama.
muah***
Naglalakd lang kami tahimik para maghintay ng Jeep. Mahirap na di ako marunong magdrive. Ito namang kasama ko marunong nga wala pa namang kotse. Pambihira nga naman oh. Pero ok lang at least kasama ko siya.
Siya nga pala si Alex Dominguez. Yes tulad kami ng pangalan. And No his not my boyfriend. Just a Friend about 6 years na.
"Silent Hill?"sabi nito at napatingin ako sakaniya. Di ko gets alam kong slow ako so don't judge me. "Hay Nako. Bakit ba ang tahimik mo? ang lalim ng iniisip mo." Tuloy naman nito.
"Kasi naman ikaw." Tapos nagulat pa ito at huminto. "Ako? Ako kamo? It's my fault why you're not feeling good?" Then we continued walking.
"No... Alex kasi bakit di mo nalang ako iniwan. Edi sana di ka na nalate. Malas lang ang dala ko." I said and face down.
"Ikaw nga swerte para sa akin eh" He said softly and I looked at him fiercely. He's just smiling with no reason. I elbowed him "Alam mo pabiro ka talaga."
-
Sabay kami ni Alex maglunch with a couple of friends. Syempre medyo maingay sila. Nasadulo lang ako tahimik, katabi ko si Alex. "You ok?" sabi nito.
"Ah. Ofcourse why wouldn't I?" but for real? I don't really feel good. There was something bugging my heart. It all started Last week.
Flashback
"Pa. Saan ka po pupunta?" sabi ko. "Ah babalik rin ako anak. May gusto kang pasalubong?" He smiled. I just smiled and shake my head.
"Pa. I Love You" I feel uncomfortable with dad leaving. I hugged him. "I love you too, Princess" ramdam ko hinalikan niya ang buhok ko. Ones he opened the front door of the house. A tear fell from no where. I know naman na babalik siya pero bakit ko ito nararamdaman. Parang may isang tao iiwan ako. Ikaw ba naman makaranas.
Tatay mo aalis. Ang dala dala ay malaking bag. Lagi naman malaki ang bag ni Papa para sa trabaho niya pero day off niya kaya. Tapos gabi pa "Ma. I feel Uncomfortable." Ayun nasa kwarto na ako ni mama. "Everything will be alright Alex." Kasalukuyang natutulog na siya. Kaya alam kong dapat di ko siya abalahin. Pumunta na ako sa bedroom ko. I looked at the window. He was there. Just looking at the house. About to go inside of his car. Then he saw me, I waved at him. He smiled and waved back. As I wave he left and something strike my heart.
