Bugün herzaman ki gibiydi.Tek fark ailemin yanımda olmamasıydı.
Çünkü ailem iş için yurtdışına gitmişlerdi.
Ben küçük değildim 16 yaşındaydım,ama ruhum 20-25 yaşları arası gibiydi,bana göre ben soğukkanlıydım olaylara farklı bakış açısıyla bakıyordum belki bu özelliğimdi beni olgun gösteren.
zaten ailem gideli 2 gün olmuştu.
Bir gün dışarıdayken dışardaki insanların bu konu hakkında konuştuklarını duydum.Bir bilmiş teyze:
-ağğ insanlara bakın yazık o küçücük çocuğu işleri için yalnız başına koyuvermişler diyordu.
Canım bu işe çok sıkılmıştı,gidip kadının yanına bu konunun aslının böyle olmadığını anlatmak istiyordum ama teyze bu yine söylediklerinin arkasında olacaktı belli ki.
Gerçektende bu konu böyle değildi.Hiçbir aile çocuğunu evde yalnız bırakmak istemez hem ben bu konunun böyle olmasını ben istedim,çünkü 16 yaşına geldim artık genç bir birey olmuştum ve tek başımada kalabilmeliydim..
