AİLESİNE KAVUŞAN MAFYA

5. BÖLÜM

Belimdeki soğukluğunu hissettiğim silahın sesi geldiğinde her şey için çok geçti. Çoktan araba taranmaya başlamıştı bile.

Abi şansa bak yanımızda korumanın k’sine dair hiçbir şey yok.

Ayvaz ne olduğunu daha anlayamadan;

-AYVAZ BAS ŞU GAZA

En azından mermilerin bizi bulması durumu azalırdı. Salak değilim takip edeceklerdir illaki.

Ayvaz hala şoktaydı. Ön koltuktan arka koltuğa zıpladım. 3 taraftan kuşatılmıştık. Yol tarafı boştu ama oraya da ön ve arkalardan mermiler geliyordu.

Arabadan inmem Arka Sokaklar Mesut’un vücudunun delik deşik olması gibi vücudumun delik deşik olması demektir.

Ayvaz bu halde araba falan süremezdi sürse de çok yavaş giderdi ve önümüz kesilirdi.

Ayvaz’ı yan tarafa almaya çalışırken kendisi yan tarafa geçti ve bende sürücü koltuğuna oturdum.

-Ayvaz bana bak. BANA BAK

Bağırmamla bana döndü.

-Sakin oluyorsun tamam mı? Sakiniz. Ben buradan çıkacağım tamam mı?

Rolleri değişmiştik. Kendimi bipolar gibi hissediyorum.

Kafasını salladığında telefonunu çıkarmıştı.

-Güneş lütfen dikkat et bak sağ çıkalım şuradan.

-Sakinsin değil mi sen?

-Evet sakinim.

Telefondan muhtemelen diğerlerini arayacaktı. Bende etrafa bakmaya başladığım anda mermiler daha yakından gelmeye başladı. Camlar çoktan kırılmaya başlamıştı bile.

-AYVAZ EĞİL

Bağırmadığım sürece kendi sesimi bende duyamıyordum. Silahımı çıkarıp karşı tarafa saldırabilirdim ama Ayvaz’ın bunu bilmemesi gerekiyor.

Ayvaz eğilmişti. Kurşunlar dibimden geçiyordu. Daha fazla oyalanmadan gaza bastım. Önümüzde de araç vardı ama bir taraf boştu. Oradan geçtiğimde onlar da araçlarına binmişlerdi.

Ayvaz’a baktığımda telefonu birisinin açmasını bekliyordu. Arabayı son hıza sürüyordum ve arkamızdakiler hala ateş ediyorlardı. En sonunda telefon açılmış olacak ki;

-ABİ YOLDA KISTIRDILAR BIRAKMIYORLAR PEŞİMİZİ

Konuya direkt giriş severiz.

-ABİ GÜNEŞ’TE YANIMDA. ARABAYI O KULLANIYOR.

Gözümü yoldan ayırmadan Ayvaz’ın kulağına eğilip;

-Şimdi yapacağım şey aramızda kalacak. Kimseye söylemeyeceksin. Tamam mı?

Öyle tehlikeli bir sesle söylemiştim ki gözlerini kocaman açmış bana bakıyordu.

Kafasını salladığında yola baktım. Yaklaşık bir 500 m düz gittiğini gördüğümde Ayvaz’ın elini direksiyona koydum ve belimden silahı çıkarıp cama çıktım. Artık ne olursa olsun.

Mermilerin arasında gitmekte insana ayrı bir hava katıyor be.

3 araba vardı ve cidden kurşun yağıyordu. Anlaşılan atışları iyi değil. Bir tanesinin tekerine sıktığım anda içeri girdim.

Kurşunları boşa harcamamam lazım. Ayvaz bana öyle bir bakıyordu ki inme indi zannettim. Yola baktığımda biraz daha olduğunu görüp tekrardan cama çıktım.