THE MISTRESS (EDITED)

CHAPTER FIVE

"I'm his Mistress, Miya." Napahikbi ako sa mga salitang na sabi ko sa sarili ko. I'm really his Mistress I don't  know but that time i said that I'm Davy's Mistress i don't see any emotion on his eye's, para bang inaasahan niyang sasabihin ko 'yun.

"Alam kong may hinding magandang nangyari sa inyong dalawa, pero ang maging kabet ka eh. . somubra kana 'man ata Misma?" Hindi ito nakatingin sa akin habng sinasabi angga katagang iyon. "Kong sanang alam kong d'yan kalang pala babagsak edi sana hindi kita pinayagang mkita si Davy pagbalik mo ng pilipinas." Nahiya ako. Malaki na ang naitulong ni Miya sakin,

"I'm really sorry Miya, mahal ko siya kahit anong pilit kong pagkumbinsi sa sarili ko na wag siyang mahalin, ito. Ito ang may gusto," Itunuro ko kong nasan ng puso ko.

"I-ito ang may gusto," Humikbi na ako hindi ko na malayang nakatulog ako sa sobrang bigat ng nararamdaman ko.

'You have to be strong Misma, not only for yourself for people who was really care and love for you.'

Hangga't hindi pa napapagod ang puso ko, gusto kong pagsilbihan at mahalin si Davy dahil alam ko lilisan an iiwan ko rin pagnakaramdam na ako ng pagod.

Ang maipapangako ko lang nasa oras na lumayo ako sa kanya ulit, mas ikabubuti 'yun para kay Davy at Amelia.

I'm really sorry for what I did, dahil pumasok ako sa taong kasal at magkakaroon na nang supling napasama ko dahil pumasok ako na alam ko naman na ipinagbabawal.

Pagkatapos na pagkatapos manganak ni Amelia, papalayain ko ng ang taong mahal ko sa pamilyang kanyang pinangarap at hindi ako  'yun dahil ako mismo ang sumira sa pangarap namin.

"Mabuti't nagising kana, gigisingin sana kita para kumain na naghihintay yong dalawa sayo," Nakangiti ito sakin, gumaan naman medyo ang pakiramdam ng wala akong marinig mula sa kanya na masasakit na salita.  "Misma, you know what your'e doing right?" Hindi parin naaalis ang ngiti nito.

Bahagya akong tumango bago sumagot, "Oo Miya pagkatapos manganak ng asawa ni Davy, ay lalayo ako at mababagong buhay kasama si Trina." Tinignan ko ito habang nagsasalita.

Tinapik nito ang balikat ko at sinabihang bumangon na ako para kumain.

Nadatnan kong nagtatawanan si Davy at Trina, napansin ata nitong may nakatingin sa kanila kaya bumaling ng tingin nito sakin, "Ate halika ka po dito, tabi kayo ni kuya Davy at tabi naman po kami ni ate Miya," Ngingiti itong nakatingin sakin habng sinabi ang mga katagang 'yun.

Wala akong nagawa kong 'di umupo sa tabi ni Davy, dahil ang upuan kasi eh, kahoy lamang at ang mesa naman hindi naman ganoon kalakihan kasya lamang ang apat upang makaupo.

Ani mong binudburan ng asin si Trina ng makita akong umupo sa tabi ni Davy, "Ate bagay na bagay po kayo, ng ganda mo at gwapo naman po kuya Davy," Ani nito sakin.

"Ate wala pa po ba akong pamangkin?" Nabilaukan ako sa tanong nito, mabuti't na lamang kaagaran akong na bigyan ng tubig ni Davy, nasa gilid lamang nito ang pitse at baso. "Ate okey ka lang po?" Inosenteng tanong ng kapatid ko.

"O-oo okey lang si Ate bunso," Yun na lamang ang sinabi ko at ngumiti ayaw kong magtanong pa ito dahil kahit ako hindi pumasok sa isip ko na magkakaroon pa kami ng anak ni Davy, sa sitwasyon kasi namin ngayun mukhang malabo iyun.

Wala ng naitanong si Trina, mabuti at hindi na sundan ang tanong at baka iba na naman ang lumabas sa bibig nito, Trina is second year high school at the age of 14, masipag si Trina at madiskarte 'rin nagpapasalamat nga ako at hindi materyalistik sa bagay si Trina kong anong kaya mong maibigay masaya na siya simple la kong matitinan mo ito, siya ang nakakuha sa hugis ng mukha ni mama. Hugis pusong mukha, makakapal na mga pisngi at mga matang mabibilog at labing ang cute tignan bumagay lahat sa kanya medyo mestiza kasi ang balat ni Trina hindi kagaya sa akin Latin ang balat.

Kung nakuha lahat ni Trina kay mama ako naman kay papa makakapal na kilay, mga labing makakapal at medyong mahabang pilikmata at mga matang chinita hindi naman pangit tignan bumagay lamang iyon sa balat kong morena at masasabi ko ring hindi rin nailalayo na may katawan din ako mga legs na mahahaba yun ang isa sa mga nakuha kay mama mag kasing tulad kami Trina mahahaba na mga legs, kaya nga nong high school ako maraming gustong magpasali sa akin sa pageant huminde ako hindi ako sana'y rumampa sa maraming tao.

Natapos kaming kumain maghahapon narin kaya naoag desisyunan kong tulungan na lamang si Miya sa pangunguha ng mga tanim niyang gulay para mamayang gabi naming hapunan.

"Siguro ano Misma, kong walang hadlang masaya na sana kayo." Kahit ako man ay nalulungkot rin wala na akong magagawa nangyari na ang dapat mangyari aang pagkakamali ko nga lang hindi ko naipaglaban yong totoong nararamdaman ko mas pinangunahan ako ng takot.

Isinalba ko ang kapanan ng taong minahal ko para mailagtas ang kapatid ko.

"Wala na tayong magagawa pa Miya, nangyari na," Sabi ko dito habang namimitas ng gulay, "Wala akong laban roon dahil nadala ako ng takot na baka totohanin ang banta nito sa kapatid ko." Naramdaman kong hinaplis nito ang likod ko.

"Kaya nga proud ako sayo eh, dahil kaya mong iparaya ang taong mahal mo para sa kaligtasan ng iba," Naluha ako sa sinabi nito.

"Nagpapasalamat 'rin ako sayo Miya, dahil kahit kailan hindi kaman lang humingi ng tulong sakin. Subalit ako marami ka nang natulong," Ani ko dito habang nakayakap.

Kong wala sigurong Miya, baka sa kalye na kami ngayon tumuloy ni Trina.

"Ikaw Miya, talaga bang naging okey kana? Matapos mo kasing makipag-divorce sa asawa mo eh, sa probinsya kana nanirahan wala ka bang balak balikan yun?" Tanong ko rito matagal ng kasal si Miya, ang kaso nga lang nakipag-hiwalay ito sa asawa hindi ko na itanong ang dahilan 'nun.

"Wala na, masaya naman ako ah tignan mo nga mas gumanda ata ako dito sa probinsya," Nakangiti nitong sabi pero ang ngiting 'yun ang kabaligtaran ng sinasabi ng mga mata nito.