Senin varlığın insanı her kopuşunda bağlıyordu yaşama.
Kör düğümler atıyordu çözülen bağcıklarıma.her düşümden kanatlar çiziyor,yıldızlara uçmaya kaldırıyordu umutla.her göz yaşını tebessümüne aktarıyordu.
Yıkılıyordum yanlızlar şehrinin en ücra sokağının,taşları eksik kaldırıminda; sen geliyor evler dikiyordun enkazların üzerine.
Bir çiçek açıyordu imkansızın ötesi,çiçekli bahçenin yolunun kenarında.
Sen çiçekli bahçedeki mis kokan gülleri öpmek yerine,kuru yapraklı o papatyanın gölgesine sığınıyordun.
Hep böyle Güzel miydin sen?
Senin varlılığının çekiciliği hep yarışır mıydı
Böyle benim yok olma isteğimle?
Ölüme yakın ayak fırlayan birinin tişörtünün ucunu kavrayıp,durabilir miydin nefes almaya?
Hep Böyle Güzel miydin Sen?
Yaşayan birinin ölüm güzelliği taşıması ne kadar adil olurdu bana?
Bana bunu yapma,Güzelliğine çok kırılırım ben,bana en çok sen aglarsın sonra
Böyle güzel olma,bu eziyeti yüreğime yaşatma.
Sadece dur biraz yanımda.
Dusersemde uzanıver yanıma.
Ne olacak sanki biraz bataklıklar da batmaya?
EN DERİNİMDEN TAKILMIŞIM ZATEN SANA
-Lâche'mirena
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ALINTI SÖZLER
Randomsözleri gördüğüm hesaplardan,herhangi bi yerden alıp yazicam (taekook ficlerinden alıntılarda olabilir)!
