Yapmam gerekenler var,
ama bunlar benim istediğim değil mi?
Sadece zorunluluklar,
Sıkıcı ve soğuk talepler,
Bir birinin aynısı olan her şey,
Tekrara düşüyor.
Her şey çok renkli ekranlarda başlıyor,
Sonu renkli olduğu halde grileşiyor.
Bir şey değişir diye beklerken,
Kelebekler kendiliğinden soluyor.
Özgülük kavramı yok olmuş,
O kadar özgürlüğün içinde,
Yeşil kâğıtlar bizi tekrara düşürüyor,
Asla da yanında kalmıyor.
Terk etmek için bahane arıyor.
Tekrara düşüyor.
Her şeyin içinde basit bir kuyrukta,
Elimizde küçük ekranlarla yapılıyorken,
Boynumuz hep eğik kalmasını sağlıyor,
Mutluluk bir şey satın alınca yükselip sönüyor.
Renkleri grupladık,
Renkleri arkadaşlıklarını bozduk,
Onları üstümüze yakıştırmadık,
Onları cinselleştirdik,
Onları mürtecileştirdik,
Onları toplumlara mal edip dışladık,
Herkesin birbiriyle nefret etmesini sağladık.
Bunu da hep beraber yaptık,
Elimize silahları aldık,
Sonra el ele dünyayı yok ettik.
Kaç Dünya,
İnsan geliyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Distopik Kalem
PoetryMesele benim için şiir yazmak değil aslında, Ben dertlerimizi yazıp sadece buraya atacağım. Ay yıldız bayrağın sevdalısı. Kalbi kızıl ve barış ve özgürlük dostu, Kaybetmekten korkmayan. Hissizleşmiş. Bir şekilde hayatta kalmış. Bir yerden bakınca ba...
