overspel de buurtpolitie

hoofdstuk 8

Koen's POV

Intussen was het al ochtend, tijd dus om te gaan werken. Ik besloot om vandaag een beetje vroeger te gaan. Ik had er zoveel zin in. Ik draaide me om en zach Anna liggen, hoe laat is die thuis gekomen? Toen ik gisteren thuiskwam was ze er nog steeds niet. Ze lag duidelijk nog diep te slapen want ze werd niet wakker toen ik rechtstond, snel stond ik op en trok mijn uniform al aan. Vanavond moet ik het haar vertellen, ik wil bij Tineke zijn. Alleen was ik wel een beetje bang om haar te kwetsen, we hadden ook mooie dagen beleefd, maar het moet. Ik nam een boterham en vertrok richting kantoor.
Ik wandelde naar binnen, er was nog nienand te zien, ben ik dan zo vroeg? Stelde ik de vraag aan mezelf.
Ik ging naar de kleedkamer om mijn gordel en wapen op te halen. Ik opende de deur en kwam zingend binnen gewandeld omdat ik dacht dat er toch niemand was.
"Er is hier duidelijk iemand vrolijk vandaag" hoorde ik iemand zeggen, die stem herkende ik uit duizenden. Spontaan kwam er een lach op mijn gezicht. Ik wandelde verder en zach Tineke staan, druk bezig met haar gordel. "Hey Koen hoe was..." veel tijd om haar zin uit te spreken had ze niet want ik legde haar het zwijgen op met mijn lippen. "Waar heb ik dat aan verdient?" fluisterde ze terwijl ik haar nog steeds omhelsde. "Gewoon, omdat je bent wie je bent" ze glimlachte en duwde me voorzichtig tegen de kastjes gevolgd door een lange kus. We hoorden aan de andere kant van de deur dat er mensen aan het praten waren die elk moment kondem binnen komen. Snel lieten we elkaar los en stonden we elk bij ons kluisje. De deur van de kleedkamer ging open en floor en velimir verschenen door de deur. "Goeiemorgen" begroeten ze ons allebij. "Zin in vandaag?" vroeg floor op een opgewekte toon. "Ik heb er zoveel zin in, vandaag word perfect" antwoorde Tineke. "Hoezo?" vroeg ze niet begrijpend, ik keek haar aan. "Geen idee maar ik denk dat het vandaag een hele mooie dag zal worden" antwoorde Tineke gevolgt door een knipoog in mijn richting. Ik begrijp wat ze bedoelt.

tenminste dat dachten ze toch... ;)