Ο ΒΥΘΌΣ ΜΟΥ

Άβυσσος τα συναισθήματά μου,
Πνίγομαι μέσα στις σκέψεις μου,
Για όσες φορές τα χείλη του προφέραν το όνομά μου.
Για όσες φορές με κοίταξε με εκείνο το βλέμμα...
Εκείνο το βλέμμα που ανταπέδιδα και εγώ μην χάνοντας τη  ευκαιρία.
Για εκείνες τι στιγμές που πρόφερε πάλι το όνομά μου.
Ναι... τότε που ήταν καταλάθως.
Τότε που έλεγες είμαι στο μυαλό του, και βγαίνω απο τα χείλη του..
Εκείνη η χροιά που έτρεμε και τον βυθό μου τάραζε.
Σαν κάθε φορά μια νέα σταγόνα πρόσθεται στο βυθό μου.
Με τα λόγια, με τις πράξεις, με τα έργα του..
Τον αγάπησα βαθυά, και μπήκε στη  καρδιά μου.
Βαθυά μέσα στον βυθό μου.
Κάτω κάτω, θαρρείς πως δεν χορταίνω να τον βλέπω,
Να τον κοιτάωα, να του μιλάω.
Για όλες εκείνες τις στιγμές που έβλεπα την αθώα έκφραση στο πρόσωπό του, στα μάτια του, σε όλο του το σώμα.
Για εκείνο το γέλιο που ηχούσε σαν να ταν τα κύμματα στον βυθό μου.
Για εκείνη τη λάμψη στο πρόσωπό του..
Σαν ηλιαχτίδα που δίνει το γλυκό φως στο βυθό μου..
Σαν ότι και αν έβλεπα να ήτανε σιμά μου.
Βγαίνοντας έξω απο τον βυθό και βλέποντας την αμμουδιά...
Εκείνη η άμμος που μου θύμισε πόσες αναμνήσεις κουβαλάω μέσα μου.
Άρπαξα μια χούφτα αμμουδιάς και την πέταξα στην θάλασσα.
Είπα : " για να θυμάμαι οτι τίποτα δεν τελείωσε,
Μπορεί αυτό να μην ήταν η αρχή,
Μπορεί αυτό να μην ήταν το τέλος.
Ίσως να υπάρχει κάτι ενδιάμεσο που θα με κάνει χαρούμενη.
Η άμμος που επεσε στη θάλασσα ας είναι η ελπίδα που θα έχω για το μέλλον".
Έφευγα από τη θάλασσα.είχε πλέον βραδυάσει.
Μαύρος ο ουρανός...
Άσπρες οι σκέψεις μου.
Ήμουν πια χαρούμενη.
Ένιωθα ότι κάτι καλό θα συμβεί.
Φεύγοντας έριξα μια ματιά στη θάλασσα και έκλεισα με νόημα τα μάτια μου.
Κοίταξα τον ουρανό και είδα το φεγγάρι δίπλα απο τα άστρα.
Ένα αστέρι ήταν τόσο κοντα στο φεγγάρι...
Και τότε άκουσα μια φωνή να λέει : " έτσι και εγώ θα είμαι δίπλα σου".
Γύρισα για να δω ποιος το πε γιατί αισθάνθηκα πως ήταν η φωνή του.
Γύρισα και τι να δω;
Ήταν αυτός.... ναι.... κρατούσε στο χέρι του μια χούφτα άμμου.
Είπε ότι όταν εγώ την έριξα στη θάλασσα αυτός την έπιασε γιατί, βρισκόταν ΟΝΤΩΣ... στο βυθό της θάλασσας... όπως το είχα αισθανθεί.. και το είχα ευχηθεί.. τοτε ένιωσα τη νέα αρχη στη ζωή μου. Μια ελπίδα με τύλιξε. Τα χέρια του έσφιξε, με πήρε στην αγκαλιά του. Βυθιστήκαμε στη θάλασσα και απολαύσαμε εκείνο το βράδυ. Αγκαλιά, παρέα. Μου ψυθίρισε κάτι στο αυτί : " από την πρώτη στιγμή σε αγάπησα..."
Ένα δάκρυ κύλισε από το μάτι μου στη θάλασσα και ευθύς αισθάνθηκα τον βυθό να γεμίζει πιό πολύ. Ακόμη πιο πολύ.
Έκλεισα πάλι τα μάτια μου και είπα: "αυτή η στιγμή ήταν μόνο η αρχή.. "
Γύρισα και τον κοίταξα με νόημα.
Και αυτός με κοίταξε...
Και τότε άρχισαν όλα..