My Distant Star

Chapter 1

"Caffè Americano for customer Gee!" I shouted to call the attention of our customer. Gee is our regular customer, and it looks like wala na naman tulog siya. Naka sabog ang buhok niya sa kanyang mukha at anytime babagsak na siya sa antok.

"Thanks, Avieryl grabe antok na antok na ako." sabi niya tsaka humigop ng kape.

"Halata nga. Malapit ka na bumagsak sa antok. Wala ka ba plano matulog?" nakangiwi kong tanong sa kanya.

"Hindi pwede. Pinapatapos na itong story ko." sabi niya tsaka lumapit sa akin. "Wag ka maingay pero gagawing movie itong story ko." pabulong niyang sabi.

"Hala! Big break na yan!" tuwang tuwa kong sabi habang hawak ko ang kamay niya.

"So, pwede ikaw ung gumanap na leading lady?" naka ngiti niyang tanong tas naka puppy dog eyes pa siya habang hawak ang kamay ko.

Nawala ang ngiti ko at sabay sabing "Hindi." Tsaka ko siya tinulak at bumalik sa sa pag aayos ng mga gamit. Dati akong artista, but due to some personal problems, I decided to leave the limelight. Sa una nakakatakot kasi simula bata ako umaarte na ako. Ako yung naging breadwinner ng pamilya namin. We have a comfortable because of showbiz.

"Pero I am a big fan of yours Avieryl tsaka ni-" Bago niya pa ma sabi tinitigan ko na siya ng masama. "Ayun na nga tsaka ikaw naiimagine ko na leading lady." nakanguso niyang sabi.

"Gee, tahimik na buhay ko ayaw ko na ulit ng gulo. Kung hindi mo ako titigilan palalaysin kita." nambabanta kong sabi. Kaya lalo siyang napa simangot. I'm happy with my current life. I have my own business. May commercial establishments at apartment ako na ipundar nung nag aartista pa ko at itong coffee shop after ko maka graduate. It is enough to suffice my needs. I realized after leaving showbiz that I do not need a luxurious life. What I need is peace of mind na wala sa showbiz.

" Sige na nga pero baka mag bago isip mo sabihan mo ako." Desidido niyang sabi parang sigurado talaga siya mag babago ang isip ko. Bumalik na siya ulit sa ginagawa niya habang ako nag pupunas naman ng counter.

"Good day, Sir! May I take your order?" sabi ko habang naka tingin sa monitor.

"Anak." I immediately look at the man because it was a familiar voice.

"Tatay." I said to acknowledge him. "Trina pwede ikaw muna mag kaha. Tsaka pakidalhan kami ng black coffee at cheesecake sa office ko. Thank you."

"Opo, Ms. Avieryl." Tumango ako sa kanya at hinubad yung apron. I suddenly feel suffocated. Parang biglang bumigat ang pakiramdam ko. " Tay, dito po tayo," I said to him to lead the way. Pagka pasok namin sa office umopo ako agad. Samantalang si Tatay sinusuri niya ang mga naka display sa office ko.

Pagkatapos dalhin ni Trina ang kape at cheesecake dito sa office ko tsaka lang umopo si Tatay at uminom ng kape. I thought he was going to praise it, but it was the exact opposite.

"Ito ang buhay na pinag palit mo? Samantalang buhay prinsesa ka noong nag aartista ka?" He sarcastically said. I immediately clenched my fists, and being a former actress; I smiled at him parang wala ako narinig. Para lang wala na siya pa masabi, but my father being a total jerk may na sabi pa din.

" Nagpapaka tulong ka dito eh samantalang mas malaki kikitain mo sa pag aartista mo."

After ilang years tsaka lang kami ulit nag kita tas yan ang sasasbihin niya. Pilit kong pinapakalma ang sarili ko kasi malapit ko na siya masapak dahil ano- ano sinasabi niya. "Bakit po bigla kayo na pa bisita?"

Bigla siya napa ayos ng upo "Nandito ako para humingi ng tulong sayo." sabi niya. Napabuntong hininga kasi mukhang alam ko na saan mapupunta ang usapan na ito.

"Gusto ko sana pag-aralin mo mga kapatid mo. Matanda na ako nahihirapan na ako mag trabaho."

"No, it's not my obligation."

"Salamat, ano-" bigla siya na pa tigil. I never said no to my parents kaya siya na gulat.

"I said no. It's not my obligation. Obligation mo yan bilang isang ama." nag timtimpi kong sabi. I suddenly realized he was never been a father to me lahat ng obligation niya sa akin niya pinapasa. My mother has gone mad because of him. He was never a good husband and father.

"Ang yabang mo naman! Baka nakakalimutan kung hindi dahil sa akin hindi ka na bubuhay ngayon! Ano ipagmamalaki mo sa akin itong pipitsugin mong coffee shop! Wala kang utang na loob!"

"You insulted my business and you have the audacity the ask for help?" natatawa kong sabi. "Wala akong utang na loob sayo. Mas maganda nga na hindi mo ako binuhay. Dahil pagod na pagod na ako salohin lahat ng obligasyon mo! Mag aanak anak ka tas sa akin mo ipapasa ang ang obligasyon mo. Kaysa kamustahin mo ako nilaitlait mo ang negosyo ko tas hihingi ka ng tulong. Ang kapal ng mukha mo! Anong nangyare sa pera mo na kuha sa insurance ni Nanay ubos na? Ni piso wala ako na kuha sayo!" Galit na galit kong sabi sa kanya. Pero kaysa mahiya siya mas na galit pa siya at binato niya ang tasa niya sa akin kaya na basag buti na lang wala ng laman. Napadaing ako sa sakit kasi tumama sa mukha ko. Simula noong bata pa ako ganito na ugali everytime di niya na kukuha ang gusto niya nanakit siya.

"Wala kang kwenta tulad ka lang ng ina mo!" sigaw niya sa akin. He is a mess complete mess.

"Leave habang nakakapag timpi pa ako or I am going to file a case against you."

"Anong kaso ka dyan anak kita kaya dapat lang disiplinahin kita." Galit na galit niyang sabi at dapat ibabato niya sa akin ang vase pero bigla siya na pa tigil at binagsak ito sa sahig.

"This bruise on my face is enough evidence to file against you. This a violence against women. Ano papatayin mo ako tulad ng ginawa mo kay Nanay? Wala kang makukuha ni piso sa akin all my properties will be donated to charities."

" Wala ka talgang kwentang anak." galit niyang sabi tsaka umalis. When he knocked on the door, my tears began to flow. Somehow I feel relieved because this time I am no longer the old Avieryl who just stays quiet aside.