Ben ve Siz

Ölü Adam

Ölü adam bir kez daha öldü böylece...

Yitirdiklerini, anılarını, mutluluklarını düşündü,

Ve bir kez daha öldü.

Öylesine umutluydu ki yaşamaya,

Tekrar çabalamıştı bir daha,

Bir tebessüm anında,

Tüm sevdikleri birer kurşunla,

Bir daha öldürdüler onu,

Kalbinde güzel anılarıyla.

Yıkık, dümdüz edilmiş bir şehrin bir ucunda,

İçi gitmiş dışı kalmış,

Ahı gitmiş vahı kalmış,

Bir kez gelip bin kez ölmüş bu adam,

Kayıplarını, umutlarını ararken bulmuş kendini.

Zamanın olmadığı bu diyarda,

Her gün deşmiş toprağın en derinini.

Aramış, sadece bulmaya çalışmış,

Çalıştıkça bulamamış,

Görememiş şeytanı içindeki kalbin,

--

Sonra şimşekler çakmış,

Anlamış ki;

Bitiren oymuş her gün kendini,

Namluları kendisi dayamış kalbine,

Kendi vurmuş her gün kendini.

Her zaman iyilerin kazanacağı dünyada,

İyilik bir avuç su kalmış koca deryada,

İyiler her gün ölürken mazi ile,

Kendini kandırmış bencil insanlar,

Büyük günahlarıyla yaşamışlar,

O her zaman iyilerin kazanacağı dünyada...