MASAL

3. BÖLÜM

Zaman su gibi akıp geçiyordu. Evliliğimizin 2ci yılınıda doldurmustuk. Düğün borçlarımızda bitmişti artık. Emre çok kıskanç bir eşti tek başıma arkadaşlarımla buluşmama bile izin vermiyordu. Yaptığım, gittiğim, aldığım herşeyden haberdar olmak istiyordu. Emreden habersiz hiçbir şey yapmıyordum. Evde durmaktan sıkılmaya başlamıştım çalışmak istiyordum. Tabi bunu eşime nasıl söyleyeceğimi bilemiyordum kıskanç olduğu kadarda sinirli bir adamdı Emre
İlk zamanlar da tanıdığım aşık olduğum adamdan eser yoktu aileme gidip gelmelerime ailemin bize gelmesine bile karışır olmuştu. Bana bile tahammülü yoktu. Konuşamaz olmuştuk. Hani hep derler ya evlilik aşkı öldürüyor diye evet öldürüyormuş bunu kendi evliliğimde görmeye yaşamaya başlamıştım. Emre işten eve geldiğinde akrasif oluyordu bunu en başlarda iş yerindeki yoğunluklarda işinde yaşadığı aksiliklerden kaynaklanıyor olabileceğini düşünüyordum.
Bu durumu hiç hoşuma gitmiyordu. sorduğum zaman beni azarlayarak cevaplar veriyordu.
Aradan biraz zaman geçtikten sonra akşam yemeğini yedik sofrayı toplayıp kahve yapmıştım. Emre de TV ye bakıyordu.
Önündeki sehpahanin üzerine kahvesini bırakıp tekli koltuğa da ben oturdum. Aramızda sessizlik hâkimdi.
Ben birşey sormaya çekildiğim için ağzımı açmıyordum.
Aramızdaki sessizliği ilk bozan Emre oldu.
- Hâlâ çalışmayı istiyor musun?
Yudumladığım kahveyi zorla yuttum.
Beni deniyor muydu?
Ne diyeceğimi bilemedim sessiz kaldım.
- Cevap vermedin çalışmayı istiyor musun?
- İzin verirsen eğer çalışmak istiyorum.
Hâlâ şaşkındım.
-Tamam sana bir iş bakalım çalışmayı bu kadar istiyorsun madem çalış.
İki yıldır çalışmak istediğimi dile getirdim izin vermemişti ne olmuştu da böyle birden izin vermişti merak etmiştim.
Aradan çok zaman geçmeden büyük bir otelin mutfağında yardımcı çalışana ihtiyaç varmış. Benimde okuduğum bölümden tecrübem olmadığı için bu işi kaçırmak istemedim. Hapis olduğum evden biraz uzaklaşmak iyi olacaktı.