Kimetsu No Yaiba★YENI NESIL★FANMADE

19. Bölüm

Selamlar! Bu seri ile ilgili bilinmesi gerekenler diye bir başka seriye başlasam mı diye düşünüyorum. İsteğe göre yapıcam ve eğer yaparsam oradaki bölümler buradaki hikayeye göre yayınlanacaktır, sizce yapayım mı yoksa yapmayayım mı?
Neyse iyi okumalar!

"Ona... Ona yardım etmeliyiz."

Kaori afallayarak ayağa kalktı fakat Yoshiteru onu yere indirdi.

"Faydası yok, Üst Ay'a karşı direnemeyiz..."

Dedi, kendisi Kaori'ye bakmak yerine karşısında bakıyordu, dehşete kapılmış gibiydi. Kaori'nin kafası karışmış gibiydi, içinden konuşuyordu.

"Neden böyle davranıyorsun? O senin öğretmenin... Onun ölmesini çok mu istiyorsun?.."

Etrafı anormal bir sessizlik sardı. Gençler karşıda olan savaşı izlemekten başka birşey yapamıyorlardı. Şafak yakında sökecekti. İblis uzun bir süre yerinde kaldıktan sonra yavaş adımlarla ilerledi ve yüzüne pis bir sırıtış koydu.

"Şu işi çabuk bitirelim!"

Diye bağırıp anormal bir hızla öne atıldı, Eijiro'nun dibine kadar geldi ve başına sert bir yumruk geçirmeye hazırlandı. Yumruğu attığı sırada Eijiro saldırıyı kılıcıyla engelleyip onu geri savurdu. İblis ayaklarını yere sürterek durup soluna baktı, şafağın yakında sökeceğini anlamıştı ve Eijiro o ölene kadar pes etmeyecek gibiydi.

"Eijiro-san! Sakın ölme!!"

Kaori arkadan Eijiro'ya seslendi. Eijiro onu sustururcasına elini salladı ve hafif sırıttı. İblis iyice ciddileşmişti. İki elini de öne uzattıp mırıldandı.

"Özel teknik, Lotus'un Laneti."

Karşısında siyah bir renkte lotus çiçeğine benzer bir arma çıktı. Eijiro tekniği anlamaya çalışırken vücudunun belirli bölgelerinde aynı çiçekten dövmeler çıktığını fark etti. Daha neler olduğunu anlamadan vücudundaki dövmelerden sanki çekiç darbesi yemiş gibi oldu. Belirli bölgelerinde kanamalar vardı, en kötüsü göğüs kafesine de darbe yemesiydi ve kırık kaburga parçalarının akciğerlerine batmasıydı. Yoshiteru olayı anlayıp yardım etmek amacıyla öne atılsa da Eijiro onu uyardı.

"Gelme! Bu çok tehlikeli..."

Dedi, başını hafif öne eğdi ve bir süre öyle kaldı. Galiba öleceğini anlamıştı.

"Zaten yeteri kadar güçlü değilim..."

Dedi içinden, başını tekrardan kaldırdı ve gençlere dönüp sanki teşekkür edercesine gülümseyip tekrardan önüne döndü.

"Bu iş çok uzadı... Sıkıldım..~"

Dedi iblis ve bir başka teknik daha uyguladı. Ellerinin arasında tüye benzer siyah armalar çıktı ve hızla Eijiro'nun üstüne atıldı. Her bir darbede, nereye denk gelirse orada tüye benzer dövmeler çıkıyordu, sonuncusunu da tam boynuna isabet ettirince geri adım attı. Eijiro dehşete kapılmıştı, ama elinde sonunda öleceğini bildiğinden yüzüne hafif bir tebessüm koyup gözlerini kapattı. İblis uzun bir süre bekledikten sonra elini şıklattı. Şıklattığı sırada tüylerin olduğu bölgeler kesildi, bunun yüzünden Eijiro'nun gırtlağı da kesildi. Nefes alamaz hale geldi ve kan kusup yere yığıldı.

"SENSEİİİİ!!!!!"

Yoshiteru avazı çıktığı kadar acı bir şekilde cırladı, gözlerinden yaşlar sırayla süzülüyordu ve kendi kendine acı çekercesine hayıflanıp acı ve üzüntü içinde bağırmaya devam ediyordu.
Kaori bir süre mimiksiz kaldı, kederli gözlerle olan bitene bakarken kaşlarını çatıp dişlerini sıktı. Kucağında tuttuğu baygın Sumihiko'yu yere bırakıp kılıcını belinden çıkardı, boşta olan eliyle Yoshiteru'nun kafasına vurdu.

"Öyle ağlayacağına ayağa kalk!!"

Diye cırlayıp iblisin üstüne hırsla koştu, ondan gaz alan Yoshiteru da ayaklanıp atağa geçti. Güneşin ilk ışıkları gözükmeye başlamıştı, iblis hemen bunun farkına varıp havaya sıçradı ve ona doğru gelen Kaori'yi geri savurdu. Havada dururken gözüne yerde duran Sumihiko takıldı ve pis pis sırıtıp gölgelerin arasında kayboldu.
Kaori iblisin kaçtığını fark edip sinirle kılıcını yere fırlatıp hafif eğilip hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı, arkasında Yoshiteru ölmüş hocasının bedenine sarılmış cırlıyordu. Bu savaş herkesi derinden etkilemişti, Eijiro'nun kargası herşeyi bir yerde izlemişti, başını hafif eğdikten sonra kanatlarını açıp havalandı. Güneş artık doğmuştu, yavaş yavaş halk olayın yaşandığı yere gelip neler olduğunu anlamaya çalışıyordu. Herkes neler olduğunu anlayınca saygı ve hüzünle dua ettiler.