Ahsef

15. Bölüm: ❛Tanışma❜

İyi okumalar!

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen :)

15.Bölüm: ❝Tanışma❞

Okuldan çıkmış eve gidiyordum. Yürümeyi tercih etmiş, kulaklıklarımla kısık sesle şarkı dinliyordum. Tüm haftanın yorgunluğu üzerimdeydi. Gökbaran genellikle akşamları mesajlarıma cevap veriyor, ses kayıtları atıyordu. Her şey yolunda gidiyordu.

Eve yaklaştığımda çalan telefonumla birlikte şarkıyı kapattım. Apartmana girdiğimde "İdil!" diye konuşmaya başladım.

"Hande! Neredesin?"

"Eve gireceğim birazdan," deyip çantamın içinden anahtarımı aramaya koyuldum. "Sen neredesin?"

"Bende az önce eve girdim." Görmediğini bile bile gülümseyip anahtarla kapıyı açtım. "Nasılsın, neler yapıyorsun?" diye sorduğumda sesi daha yakından geldi. Gerçek gibiydi. "İyiyim, seni bekliyorum."

Çantamı bırakıp ayakkabılarımı yerine koyup arkamı döndüğümde gördüklerime inanamadım. İdil, annemin koluna girmiş bana bakıyordu. "İdil!" diye bağırıp büyük adımlarla yanına yürüdüğümde annemin kolundan çıkıp bana doğru gelmeye başladı. Birbirimize sarıldığımızda şaşkınca anneme bakıyordum. "Ne zaman geldin! Neden haber vermedin?"

"Sürpriz yapmak istedim," deyip daha sıkı sarıldı. "Seni çok özledim Dilhoş!"

"Bende seni özledim!" Annem ikimizi salona ilerlettiğinde yan yana oturduk. "Ya iyi ki geldin!"

"Bence de iyi ki geldim," deyip saçlarını omzundan aşağı sarkıttı. "Yoksa uzun zaman görüşemeyecektik. İyi yapmışım vallahi."

Annemle ikimiz kahkahayla güldüğümüzde telefonumun zil sesi susmamıza neden oldu. Gördüklerimle birlikte "Hih!" diye bağırdım. "Gökbaran arıyor!" Heyecanla ayağa kalkıp "Siz burada bekleyin, ben odamda konuşup geleyim," diyerek koşar adımlarla odama gittim. Aramayı açıp telefonu kulağıma tuttum ve kapımı kilitledim. "Gökbaran?"

"Sevgilim mi dedin, duyamadım!" dediğinde gülüp istediğini yaptım. "Sevgilim?"

"Sevgilim," diye tekrar edip iç çekti. "Artık kendimi daha iyi hissediyorum."

"Bende öyle." Sanki karşımda o varmış gibi boşluğa bakıp gülümsedim.

"Yarın dörde kadar vaktim var. Bu gece dörtte döneceğim. Yarın son dakikalarıma kadar seninle olmak istiyorum."

"Yarın tüm gün boşum," dediğimde kısık sesle güldü. Gülüşünün sesi, gülmeme neden oldu.

"Buna seviniyorum," dediğinde aklıma İdil geldi. Onun burada tek kalması ayıp olabilirdi, ne de olsa benim için gelmişti ama Gökbaran'la tanışması için de vakit erken gibiydi.

"Gökbaran," dediğimde sessizce bekledi. "Arkadaşım geldi, onunla gelsem yanına olur mu? Evde tek kalıp yabancılık çekmesini istemiyorum."

"Benim için sorun yok, Hande. İstersen onunla gel, istersen tek gel. Yanıma gel, seni göreyim, gerisi umurumda değil." Söylediklerini atlatamazken "Şimdi kapatmam lazım. Yarın ilk fırsatta sana yazacağım."

"Tamam." Cevap veremeden telefonu kapandı, duyduğum son ses "Benazir!" diye bağırılması oldu. Sesini canlı olarak duyduğum için mutlulukla dolup salona döndüm. Annemle İdil'in bakışları bana döndüğünde "Yarın buluşacağız," diye açıklama yaptım.

İdil, "İlerlettiniz yani bu kadar!" deyip trip atmaya başladığında gülüp yanağını sıktım. Kısık sesle "Ben sana anlatırım olanları," dedim.