Görev

2.Bölüm

Marinette'nin adına
Özür dilerim.

Siz kimsiniz?

Ben luka bugün
Sana kızması falan
Doğru değildi.

       Sorun yok ilk azar
Yiyişim değil.

Aramız iyi değil mi
Dostum? Marinette
Böyle biri işte. Ama
Tanısan seversin.

Anladım. İyi günler

Akşam 8 de Kahve
Dükkanı'nın önünde
Olman gerekiyor.
Gizli bir görev.

Tamam.

Telefonu kapatıp masanın üzerine koydum ne diye bu işlere kalkışıyordum ki risk alıyordum durduk yere. Marinette'ye gelirse konu alışmam gerekicek sanırım.

Telefonuma ardı ardına gelen mesajlardan sonra telefonu elime aldım. Grup kurulmuş beni de eklemişlerdi.

Görev

Marinette: Akşam hazır olun.

Luka: Bu kadar sert olma Mari.

Rose: tamam efendim.

Nino: hayır ya akşam en sevdiğim dizi vaar

Marinette: Başlatma dizine.

Nino: Tamam ya.

Bu grup sessize alındı.

Grubu sessize alıp telefonu yatağa attım. Yeni düzenli bir iş bulana dek ajan olucaktım. Kapı açıldığında girenin kim olduğunu bilmem uzun sürmedi.
Giren Sofia'dı. Bu kız tam bir kaçıktı. Ortaokuldan beri peşimdeydi. Annemle yakın olmuş sürekli evimize geliyordu.
Reddetmeme rağmen.

"Adrien kek yaptım en sevdiğin kekten"

"Sofia artık peşimi bırakmalısın kendi hayatına bakmalısın Benimde bir hayatım var Sana Aşık değilim olamam da Kalbimde biri yok ve Olmayacakta lütfen Kalbini kırdıysam özür dilerim ama yeteri kadar yoruldum."

"Anladım Adrien" yüzündeki buruk gülümsemesi ile odadan çıktı.

Rahatlamaya ihtiyacım vardı. Duşa girdim su birden soğuk akmaya başlayınca musluğu kapatıp bornozumu giydim. Odadan anneme seslendim.

Annem koşar adımlarla soluğu odamda aldı.
"Anne kombiyi mi kapattın? Su soğudu"

"Hayır oğlum En son Sofia kapatıyordu sorduğumda israf olmasın dedi"

"Anne kombiyi aç lütfen"

Sofia'nın sorunu da bu işte ne zaman ters birşey söylesem bana ders vermeye çalışıyor. Bu sefer olduğu gibi.

Su ısındığında suya girdim. Sudan çıktığımda kurulandım. Üzerimi giyip odama geçmiştim ki gördüklerim karşısında ne yapacağımı bilemiyordum. Sofia yatağıma oturmuş. Parfümlerimi üzerine sıkıyor tişörtlerimi kokluyordu.

"Sofia sen laftan anlamıyor musun?

"O kim Benim Yerime Başka birini mi Buldun?"

Telefonu gösteriyordu.

"Marinette'idi değil mi? Doğru mu bildim?"

"O sadece patronum ayrıca nişanlısı var"

Arkamı dönüp dolabı açtım takım elbisemi çıkartıyordum.

"Özür dilerim Adrienn"

Sofia Arkamdan Sarıldı. Dudaklarını Boynumda Hissettiğimde Onu Sert bir şekilde ittim.

"Sen gerçekten aklını kaçırmışsın istemiyorum diyorum hâlâ anlamıyor musun? Defol evimden bir daha gelirsen polise haber veririm."

"Bu böyle bitmeyecek Adrien Sen Benimsin Daima da Benim Olucaksın Kimsenin aramıza girmesine izin vermeyeceğim. O kızın bile"

"Ne dedin sen!?"

Kolunu tutup sıktım. Marinette'den Bahsediyordu. Bu kız nerden çıkmıştı ki? Başımın belasıydı.

"Marinette işte Şu Nişanlısı olan Onu Ortadan Kaldırdığımda Sadece Bana Bakıcaksın"

Sinirlendiğimde Kendimi tutamazdım Bu Çok güç birşeydi.
Dayanmalıydım. Yere diktim gözlerimi.

"Yalan mı Adrien O kızdan hoşlanıyorsun ve bu tavırları sergiliyorsun O kıza da bravo iki kişiyi aynı anda nasıl idare ediyorsa sırrını merak ettim doğrusu"

Kapı açıldığında Annem Geldi.
Ben Kalbimi Tutarak Yere oturdum.
"Yukarı Bak Oğlum Adrien"

Yüzümü Yukarı çevirdiğim de Endişeli bir çift gözle karşılaştım.

"Ann-e sof-ia"

"Tamam Oğlum Bir daha gelmeyecek bu eve"

Derin Nefes Alarak Yatağıma oturdum. Annem Su Getirmeye gitti.

Aşırı nadir bir şekilde kriz geçirirdim. Genelde sinirimi kontrol ederdim fakat kendimi zorladığımda nefes alamaz bir hâlde olurdum. Çözümüm ise Sadece bir Naneydi. Nanenin kokusu keskin olduğu için kendime gelmemi sağlardı.

Şuan krizi atlatmıştım.
"Al oğlum Suyu"
Annemin geldiğini farketmemiştim bile.
Suyu alıp tek yudumda içtim.

"Sofia bir daha bu eve ve odama giremez hatta ilk fırsatta bu evden  mahalleden taşınıcaz"

"Tamam Oğlum Sen Nasıl İstersen"

Bundan sonra ki günlerimde Sofia'yı Marinetten uzak tutucaktım. Marinette'yi korumak görevini üstlenmiştim. Mecburdum. O Kaçık kızı bir şekilde durdurmanın bir yolunu bulmalıydım.