Sesim Çıksaydı İlk Sana Söylerdim

12.BÖLÜM

Akşam üzeri

Hayat tan
Gözüme güneş ışığı çarpmasıyla gözlerimi araladım doğrulup etrafa bakınım dım olanlar gözlerimin önüne serilmesiyle ayaklandım yataktan kalkıp yatağımın ucunda duran hırkayı üzerime geçirip odamdan çıktım yana ilerleyip hızla adımlarla sağa tarafa dönüp salona girdim sinem koltukta uyuyordu ona yaklaşıp açılan üstünü kapadım karşımda olan terasa çıktım esen rüzgar nefes almama yardımcı olurken gözlerimi kapadım kendime gelmeye çalıştım

Gözlerimi açtım bu sabah yaşananlar felaketi nefes üç iki kere kırize girdi bayıldı doktor çağırdık zor sakinleştir dik bir taraftan saniye hanım ın söylemelerini beni sinir ederken bir de onunla atışmıştım ciddi anlamda sinir ediyordu beni sözleri nefes üzüyor kırıyor yara almasına sebep oluryordu neyse ki saniye hanım ın hakkından gelen tek asiye abla dı o haletmişti saniye hanımı

Gül den hiç bir iz hiç bir haber yoktu olsa tahir yangazlar aradı ama yoktu can ise en son murat la konuştuğum da can nın hiç iyi olmadığını her köşe altında vedat ı aradığını söyledi çıldırmış durumday mış haklı biz de iyi değiliz. Sinem le kendi evimize geldik aslında nefes le kalmak istedik ama hem nefes yanlız olmak isteği için hemde asiye abla bir şey olursa haber ederim diye gele bildik eve

Sinem:hayat var mı haber?

Sinem in sesini duymam la başımı çevirip ona baktım koltukta oturmuş ellerini başına almış yere bakıyordu

Hayat:yok arayan da yok

Ayağa kalktı

Sinem:bizi merakta bırakmaları hoşlarına gidiyor galiba

Sinirle söyledi önüne gelen saçlarını toplayıp bileğindeki saç tokasıyla dağınık şekilde topladı ve yanıma gelip yana bakıp köşedeki pufuduk koltuğa gidip oturdu

Hayat:işleri var baksana her yerde gül ü arıyorlar

Sinem:küçük bile olsa bir şey deseler olmaz mı

Hayat:haklısın ama bırak rahat rahat arasınlar kızım

Sinem:korkuyorum hayat kötü bir haber gelecek diye öbüm kopuyor

Ona yaklaşıp eğilip elini tutum oda başını eğip bana dolu gözlerle baktı

Hayat:gül iyi olacak güzel haber alıcaz merak etme

Hafif gülümsedi

Sinem:umarım umarım iyi olur

Hayat:umarım canım

Sinem:akşam olmak üzere nefes e gitsek mi??

Ayağa kalktım havaya baktım evet akşam oluyordu bence bu kadar nefesi yanlız birakmasak iyi gözlerimi sinem e çevirdim

Hayat:haklisın gidelim çıkar ken murat ı arayayim

Ben terastan çıkarken sinem kalkıp arkamdan geliyor du

Sinem:bende fermanı arayım

İkimiz de salondan çıkıp hızla odama geçtim sinem de öyle uzun koltuğun üzerinde olan telefonunu alıp rehber e girip murat ın numarısını bulup tuşladım dolaba yöneldim iki çalıştan sonra açtı

"Murat naptınız buldunuz mu bi iz var mı murat konuşsana yaaa susma"

"Kızım sen susta konuşayim bi sus ya offf"

"Bana offf lama murat konuş noldu"

"Daha bi iz yok hayat arıyoruz hala"