Μετά την ομιλία του διοικητή Έργουιν, το πλήθος διαλύθηκε και όλοι πήγαν στα δωμάτιά τους να φτιάξουν τα πράγματά τους, καθώς αύριο το πρωί θα ξεκινούσαν με το πρώτο φως του ήλιου για να πάνε στο κάστρο που διέμενε η φρουρά αναγνώρισης. Τους είχαν ενημερώσει ότι θα λάμβαναν επιπλέον εκπαίδευση από αυτή που είχαν ήδη κάνει.
Μία πίεση βάραινε το στήθος της και άρχισε να λύνει τα λουριά με με δύναμη. Έβγαλε το πράσινο σάκο, που είχε ράψει η ίδια, από κάτω από το κρεβάτι και άρχισε να τοποθετεί μέσα τα ρούχα που έβγαζε. Μέσα σε αυτόν, είχε επίσης, το τσίγκινο κουτί με τα ραφτικά, ένα βάζο με μείγμα από τριμμένο σαπούνι και στάχτη, ολόκληρες πλάκες σαπουνιού και ένα ακόμη βάζο με τσάι που είχε μαζέψει η ίδια από το βουνό, λίγο πριν την τελετή της ορκωμοσίας. Βρήκε μέσα στην άκρη του σάκου ένα ρολόι τσέπης με τα φτερά της ελευθερίας που της είχε δώσει η Ζώη, όταν είχε γυρίσει σπίτι μετά την πρώτη εκστρασία που είχε πάει έξω από τα τείχη. Μέχρι στιγμής δεν την είχε σκεφτεί και με το που είδε το ρολόι, άρχισε να νιώθει ένας φόβος για την αναπάντεχη συνάντηση με εκείνη.
Την είχε βάλει να της υποσχεθεί ότι δεν θα έμπαινε στο σώμα αναγνώρισης και την είχε γράψει. Δεν το έκανε επίτηδες, την κρίσιμη στιγμή που έπρεπε να επιλέξει, το σώμα της ήταν αυτό που είχε πάρει την απόφαση. Ήλπιζε να καταλαβαίνει την επιλογή της. Δεν ήθελε να καταλήξει σαν τους στρατιώτες της φρουράς του βασιλιά που δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να πίνουν και κάποιες φορές να κακομεταχειρίζονται τον άμαχο πληθυσμό, επειδή είχαν μία δόση εξουσίας στο χέρια τους. Δεν ήταν όλοι κατά αυτό τον τρόπο, αλλά δεν επιθυμούσε να σχετίζεται με αυτούς.
Ήθελε να κάνει κάτι ουσιαστικό. Να βοηθήσει έμπρακτα στη μάχη υπέρ της ανθρωπότητας και ήταν διατεθειμένη να θυσιαστεί για τον σκοπό. Φοβόταν, όμως, και ήταν απόλυτα λογικό. Φοβόταν μην καταλήξει σαν το Μάρκο, νεκρή πριν την ώρα της, κομμένη στη μέση, με το σώμα της να σαπίζει στα συντρίμμια της Σινιγκασίμα, μέχρι κάποιος να την βρει και κάψει το σώμα της επιτέλους, ώστε να αναπαυτεί.
Τα χέρια της έτρεμαν και δεν το είχε καταλάβει, μόνο όταν το βάζο με το τσάι είχε γλιστρήσει από τα δάχτυλά της και είχε πέσει στο έδαφος, με αποτέλεσμα να σπάσει σε χίλια κομμάτια.
Οι κοπέλες από το θάλαμο που βρίσκονταν κοντά της, γύρισαν να την κοιτάξουν. "Γαμώτο" έκανε η Τέσσα και έσκυψε να μαζέψει τα μεγάλα κομμάτια γυαλιού. η Κρίστα ήρθε δίπλα της.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Attack on Titan (AU)
FanficΤο κορίτσι στεκόταν στο έδαφος μουδιασμένη, μη μπορώντας να κουνηθεί, όχι μόνο από τον πόνο, αλλά είχε την υπόνοια ότι ο τιτάνας είχε σπάσει τα πόδια της την ώρα που την έριχνε στο έδαφος. Δεν ήξερε πως είχε καταφέρει και είχε επιζήσει από την πρόσκ...
