"Küçüğüm..." Dedi parmaklarını yanağımda gezdirirken. Sesindeki şefkat öyle yoğundu ki bir an eridiğimi hissettim.
"Seni hep koruyacağım, ruhunda yeni yaralar açılmasına izin vermeyeceğim." Harelerimi kaldırıp buruk bir tebessümle yüzüne baktım.
"Se...
Nasılsınız benim güzellerim, umarım ki bu iyisinizdir.
Bölümü keyifle yazdım umarım hoşunuza gider
Yorumlarınızı dört gözle bekliyorum
Lütfen bölüme geçmeden önce yıldızı parlatmayı unutmayın
iyi okumalar 🌼
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Yaşamı anlamlı kılan da, içinden çıkılamaz hale getiren de, kaygı düzeyini arşa çıkaran da, belirsizlik içinde kıvrandıran da ölüm gibi geliyor bana....
Şayet ölüm diye bir şey olmasaydı sanırım hiçbir şey için acele etmezdim. Belki hiçbir şey yapmazdım bile. Acelem yok çünkü.
Bir son yok benim için...
Pamir Bey hâlâ banyodayken ben, kendimi oturma odasındaki divana atmış, bacaklarımı kıvırarak rahat bir oturma pozisyonu almıştım.
Neden hâlâ burada olduğunu sorgulayıp duruyordum,koskoca adamın neden benim peşimden geldiğini neden geri dönmem için bu kadar dert ettiğini...
Derin bir nefes alıp verirken içeriden bir odanın kapısı önce açıldı sonra kapandı. Merakla yerimde doğrulurken Pamir Bey bayık bakan gözleriyle içeriye girdi.
"Daha iyi misiniz?" Diye sorduğumda gözlerini gözlerime çevirerek usulca başını salladı. "Duş almak iyi geldi,sağol." Dediğinde dudaklarımı birbirine bastırdım.
"Akşamdan kalan çorba vardı onu getireyim mi size,yedikten sonra ilaç içip uyursunuz?" Diye sordum yerimden doğrulurken.
"Zahmet olmasın?"
"Yok olmaz siz oturun ben getireyim size." Hemen odadan çıkıp mutfağa girdim ve ocaktaki çorbanın altını yaktım. Katılaşmış olan çorbaya biraz su ekleyip karıştırdım. Çorba ısınırken kendi ilaçlarımı koyduğum dolaptan soğuk algınlığı için olan ilacı aldım.
Tepsiye her şeyi hazırladıktan sonra ısınan çorbayı kaseye boşaltıp oturma odasına geri döndüm.
"Afiyet olsun.." Dedikten sonra eski yerime geri oturdum.
"Sen uyu ben ilacı içtikten sonra yatarım." Dediğinde omuz silktim.
"Ben iyiyim şuan,siz için çorbanızı." Gözlerimi başka tarafa çevirdim. Deli uykum geliyordu fakat o gözlerini kapamadan ben kapayamazdım.
Pamir Bey tepsiyi kucağına aldığında derin bir nefes koyverdim.
Göz ucuyla yeniden ona baktığımda sayıklamaları aklıma geldi. O kadının kim olduğunu merak etmiyor değildim.
