Yıldız +18

#11

Öncelikle kısa bir şeyden bahsetmek istiyorum. Sınav haftam olduğu için bölümler pek hızlı gelemiyor. Umarım beni anlarsınız. Önümüzdeki iki hafta daha biraz durgun geçecek ama sonrasında hızlı hızlı her hikayeye ekleme yapmaya çalışacağım. Bu hikayenin stok bölümü çok olduğu için daha hızlı atabiliyorum. Umarım beni anlarsınız. Öptüm sizi.

İlayda bana baktı.

"E neler yapıyordun bunca zaman. Kazadan sonra bir daha görüşemedik."

Bora lafa atladı.

"Ne kazası."
"Annesini ve babasını kaybettiği kaza."

Sarp sesini yükselterek İlayda'yi uyardı.

"Sıla!"
"Kızmana gerek yok. Emir bunları anlayabilecek kadar büyüdü. Benim de canımı eskisi kadar acıtmıyor."
"Yine de konuşmak ne kadar doğru bilemedim."

Sıla'ya baktım.

"Benim çok uykum var. Sen Emir ile ilgilenirsin değil mi?"

Dikiz aynasından bana bakan Bora konuştu.

"Kız yemin ederim değilim kardeşi. Dalga geçtim."

Ben göz devirirken Sarp güldü. Anlamayan İlayda konuştu.

"Ne kardeşi? Senin kardeşin mi var?"
"Yok diyorum ya işte güzelim. Anlamıyor bu kızlar beni. En sonunda fikir değişikliği yaşayacağım."

Bora'nın konuşmasına herkes güldüğünden ortamdaki gerginlik bir nebze olsun azalmıştı.

Ben tekrar gözlerimi kapattım. İlayda yerinde duramıyor gibiydi. Sürekli hareket ettiğinden bana rahat vermiyordu.

"Elin ayağın bir rahat dursun."
"Ay benim midem bulanıyor. Sarp abi benim öne geçme şansım var mı?"

Bora dikiz aynasından İlayda'ya baktı.

"Duralım bir yerde hava al istersen."
"Arkaya oturunca midem bulanıyor sürekli. Öne geçsem bir şey olmaz."
"İyi geç."

Sarp Bora'ya baktı.

"Bana sormadan kaldırıyorsun yerimden."
"Kardeşim hanımefendiyi kırayım mı? Ayrıca çok mutsuzsan kız kaçırma işlerine başka arkadaşını çağır."

İlayda bağırdı.

"Kız kaçırma mı!"

Ben kafamı cama vurdum. Sarp da Bora'ya bağırdı.

"Seni bir daha ölsem aramam."
"Bir dakika ben anlamadım. Sarp abi sen Ahter'i mi kaçırdın?"
"Yok öyle bir şey. Bora'nın boş boğazligi. Dedim ya azra'nın arkadaşı diye."
"Ben bir an şey sandım..."
"Yok öyle bir şey yok."

Bora arabayı sağ çekti.

"Yer değiştirin hadi. Daha yol var. İki saate vararız artık. Kaç gündür yoldayız eve gitmezsem delireceğim."
"Bora Mardin'den geldim buraya. İnan yol , kovalamaca hiçbir şey senin kadar delirtemedi beni."

İlayda, Sarp'ın konuşmasına dikkat çekti.

"Kovalamaca? Kim kovaladı sizi? Nergis abla mı?"
"Lafın gelişi güzelim. Sarp abin latife yapıyor sen anlarsın."

Bora güzelim dediğinde İlayda gülümsemesini benden saklayamadı. Hızlıca arabadan inip öne bindi. Ben, Emir ve Sarp da arkada oturduk. Emir Sarp'ın kucağında oturmak için ısrar edince Sarp da itiraz edemedi.

Sarp bana yaklaşıp fısıldadı.

"Uyu sen Ahter. Hem bak bize hala güvenmiyorsan çocukluk arkadaşın burada."
"Haklısın sanırım. Ama sürekli uyumaktan bıktım."
"İlacını kullanıyor musun belki ondandır."
"İlaç mı? Sen benim ilaç kullandığımı nereden biliyorsun?"

Annemler öldükten sonra ayakta duramadım. Her gece krizler geçirdim. Bunun üzerine ağır psikiyatrist terapileri aldım. Terapilerin sonunda bazı sakinleştiriciler ve antidepresan kullanmaya başladım. Antidepresan kullanımını bir yıl kadar önce bıraktım. Ama hala arada geceleri uyuyamadığımda sakinleştirici alırım. Ancak bunu Sarp nereden biliyordu? Tuhaf bir şeyler oluyordu. Ne olduğunu anlamadım ama Sarp benden çok büyük şeyler saklıyor gibiydi. Yani neden tanımadığın birisine sırf ihtiyacı var diye yardım edersin ki?

Gözlerimin içine dik dik bakıyordu. Beynimin içine girdiğini hissediyordum. Sanki beni hipnoz ediyordu.

Emiri kucağından indirdi. Saçını sevdi. Emir bir şey demeden camdan dışarıyı izlemeye başladı.

Bana yaklaştı. Ellerini havaya kaldırıp arkama götürdü. Ne yaptığını anlamaya çalışıyordum.

Saçlarımda duran , bana daha once verdiği, şalı aldı. Üstüme örttü.

"Hadi uyu. Biz Emire bakarız."

Dediğini yaptım. Bana yaptığı bir şey onun dediklerini yapmamı sağlıyordu.

Y/N: kitap fantastik değildir. Sarp veya Bora kurt adam veya vampir değil 😅

Gözlerimi kapatıp arkama yaslandım. Ne kadar uzun süre uyuduğumu bilmiyordum. Duyduğum konuşma sesleri ile gözlerim kapalı olsa da uyandım.

"Sarp abi Nergis abi bu olayları biliyor mu?"
"Hayır. Henüz haberi yok."
"Ahter ile çok yakınsınız. Bak seni gerçekten seviyorum. Abim sayılırsın. Nergis abla da ablam gibi. Ama ne olursa olsun Ahter benim çocukluk arkadaşım. Benim ilk arkadaşım. O Mami ve ben hep bir aradaydık. Ahter beni benden iyi bilir. Ne olursa olsun Ahter'i zora sokacak bir durum olursa buna engel olmak zorundayım."
"Birtanem neden zarar verelim ki Ahter'e?"
"Sen değil. Nergis abla zarar verebilir. Nişanlın bir psikopat. Ne kadar seversem seveyim bu doğru. Çok ciddi bir şekilde konuşacağım. Nergis abla Ahter'in kılına zarar verirse şu yanındaki çocuğa selam bile verirse çok kötü olur her şey."
"Yok öyle bir şey Sıla."
"Olmasa iyi olur. Babam - patronun- Ahter'in yarı babası sayılır."
"Beni tehdit mi ediyorsun?"
"3 yıl sonra bulduğum arkadaşımı korumaya çalışıyorum. Çünkü salak değilim. Azra'nın arkadaşı yalanına inanacak değilim. Basbaya bir olaylar dönüyor."

Bora araya girdi.

"Eğer bu kadar yakınsanız arkadaşına sorarsın o anlatır."
"Bir olay döndüğü doğru yani."
"ŞŞtt. İlayda sessizleş biraz. Çocuğu korkutacaksın. Kızın ciddi bir şekilde yardıma ihtiyacı vardı. Sarp da yardım etmek istemiş. Ben de onlara topluca yardım ediyorum."
"Ne olacak peki bundan sonra?"
"Sen babana hiçbir şey söylemeyeceksin başta. Ahter'in kanuni olarak sıkıntıları var. Baban bilmesin. Biz bir yerler ayarlayacağız. Ondan sonrasına da zaman karar verecek."
"Güvenmesi doğru mu bilemiyorum."
"Güvenilmeyecek kişiler miyiz Sıla ? Sen güvenmiyor musun bize? Ne saçmalıyorsun ya sen? Her boku yiyorsun arkanı ben topluyorum. Hala gelmiş güven diyorsun."

Bora ve Sıla birbirine girdi.

"Böyle düşünüyorsan gelme bir daha arkamı toplamaya. Çok mu lazımsın sanki."
"Sonra kimin yatağında uyandığın belli olmasın."
"Arabada çocuk olmasaydı ve sen şoför olmasaydın şu anda sağlam bir tokat yemiştin. Sen nasıl benimle böyle konuşursun? Ben o..."

Sarp küfür etmemesi için öksürdü.

"O muyum?"
"Öyle demek istemedim."
"Ben güveniyor muyum bilmem ama sen benim hakkımda çok daha farklı düşünüyormuşsun. Kimin yatağında uyandığım belli olmaz öyle mi? Ne hareketimi gördün bu zamana kadar o lafı hakedecek?"
"Sıla öyle demek istemedim. Sürekli sarhoş oluyorsun. Seni kullanmak isteyen erkekler olabilir manasında dedim."

Sarp araya girdi.

"Yeter! Kesin kavga etmeyi."

Ben de artık rol yapmayı kesip gözlerimi araladım.

"Sarp emiri bana verir misin?"

Sarp Emiri benim yanıma oturttu. Saçlarını okşayıp öptüm.

"Daha ne kadar yol kaldı."

Bora durdu.

"Sarp!"
"Neler oluyor?"

Sarp sadece camdan dışarı baktı.

"Ahter Emiri tut. Arabada kal."
"Sarp ne oluyor?"

Sarp yerine Bora cevap verdi.

"Girişi tutmuşlar."
"Arslan..."

Etrafımızda gördüğüm tek şeyler siyah arabalar ve başlarında duran Arslan ve iki adamı.