+"Ne oldu iyi misin? Neden hala çıplak duruyorsun?"
Çıplak mı dedi o?
Bir anda üzerimde hiç bir kıyafet olmadığını fark ettim. Daisuke beni kucağına alıp yatağın üzerine geri koyduktan sonra, dolaptan birkaç parça kıyafet çıkardı ve yavaş yavaş kıyafetleri bana giydirmeye başladı. Kendimde giyinebilirdim ama belimin ağrısından hareket edecek halim bile yoktu.
Bana siyah bir takım elbise giydirmişti.
+"İşte oldu artık üşüyemezsin."
Benim hakkımda endişelenmiyor dimi?
+"Bugün kahvaltı için restorana girmeye ne dersin?"
-"Annenler gelecek mi?"
+"Hayır baş başa olacağız."
-"Tamam ozaman..."
Artık bana neden takım elbise giydirdiğini anlamış oldum. Dolabına tekrar yönelip bir takım daha çıkardı, bu seferki lacivert bir takım elbiseydi.
Benim yanımda gram utanmadan giyinmeye başladı ama ben utancımdan kafamı başka bir yöne çevirmiştim bile.
Üzerini giyindikten sonra beni belimden tutup dışarı çıkardı.
+"Seni ne zaman mühürleyebilirim?"
-"Ne zaman istersen-"
Diyecektim ki beni belimden tuttuğu eliyle hızlıca duvara yasladı.
-"Ne yapıyorsu-"
Diyemeden beni boynumdan bir anda ısırdı, dişlerini boynuma iyice geçirdi.
-"D-dur..."
Dişlerini iyice boynuma bastırılan acı dolu inlemeleremi ve titrememi durduramıyordum. Titreyen ellerimle Daisuke nin omuzlarından destek almaya çalıştım. Feremonları çok yoğundu.
+"Artık tamamen benimsin. Bir daha alfa veya beta sana yan gözle bakamayacak."
-"Da-daisuke neler söylüyorsun böyle!?"
Bunu söylerken refleks olarak Daisuke yi ittirmeye çalışıyordum.
+"B-ben çok, çok özür dilerim. Se-senin rızanı bile almadan.." Daisuke sesli bir şekilde yutkundu. +"Seni mühürledim. Daha ilk günden bir hata yaptım. Berbat bir kocayım."
-"Ne saçmalıyorsun? Tamam bunu yapmadan önce bana sormadın ama bu zaten yapman gereken bir şeydi."
Daisuke nin gözleri dolmuştu, onu ilk defa böyle görüyordum. O beni gerçekten bu kadar fazla mı seviyor?
Kollarımı Daisuke nin boynuna doladım ve ona iyice sarıldım. Kollarını belimde hissettiğimde rahatlamıştım.
-"Lütfen ağlama.. "
Seni böyle görmeye dayanamıyorum.
Evet finale az kaldı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pişmalık |bxb|
Romantizm"Saat gece yarısına varmak üzereydi ve ben 5 yıldır kaçtığım adamın ayağına gidiyordum. Bir barda buluşmak üzere sözleşmiştik. Çünkü ne kadar kaçarsan kaçayım, her zaman bulmuştu beni ve artık kaçmaya dayanamıyordum. Barın kapısından içeri girmeden...
