Prologue

14 7 2
                                    

Malakas ang hiyawan ng paligid. Dumadagundong ang bawat palo sa mga gong na nakapalibot sa bawat gilid ng pagdarausan.

Hindi ito laro na kung manalo ay magkakaroon ng premyo, hindi ito laro na kung matalo ay matatanggap na talo ka at maiisip na pagsubok lang at makakaulit ka pa.

Ito yong laro na habangbuhay ay kamumuhian at iiyakan mo na lang dahil pumasok ka pa.

Ramdam na ramdam ko ang bawat galaw ng puso ko. Bumibilis, lumalakas at hihinto. Nanginginig ang dalawang kamay na parang paralisado sa sobrang daming trabaho na naging ganto.

Hindi sa kaba kundi sa pagkasuklam sa taong, hindi pala kundi sa demonyong na sa harapan ko na nakikita kong may isang dosenang sungay kapag bilangin ko pa ang na sa ulo nito.

Hindi naman sa may sungay talaga ito pero yon ang depenisyon na tumutukoy dito at nakikita ng mga mata ko.

Masasabi ko na lang na ito na talaga at wala ng patumpik-tumpik pa kara-karaka ay totong laban na.

Laban ko na talaga.

A/n:

Sa mga cutiepeople ko ay mag rate na kayo ng star, magcomment na din kung nasa mood kayo pati follow pala dahil marami pa tayong susuungin, joke haha.  Huwag nang magpatumpik tumpik pa, go na go sumubaybay na.

ThE BaTtLe Of ThE InStRuMeNtSWhere stories live. Discover now