រីករាយក្នុងការអាន♡︎
ដៃតូចស្រឡូនស្អាតសន្សឹមៗរំកិលលើសាច់កំណាត់ខោរបស់ថេហ្យុង មុននឹងចាត់ការសម្រាតខោរបស់ថេហ្យុងបោះចោលដោយមិនស្តាយស្រណោះ ដោយបន្សល់ទុកត្រឹមតែខោបុកស័រតែប៉ុណ្ណោះ ហើយក៏ចាត់ការដោះអាវរបស់ថេហ្យុងដូចគ្នា ។
ថេហ្យុងតាមមើលកាយវិការរបស់ជុងហ្គុកមិនដាក់ភ្នែក ព្រោះចង់ដឹងថាជុងហ្គុកនឹងធ្វើអ្វីបន្តទៀត ខណៈរាងកាយរបស់គេក្តៅសឹងតែផ្ទុះទៅហើយ តែក៏ត្រូវតែទ្រាំ យ៉ាងណាក៏ដោយថ្ងៃនេះជុងហ្គុកនឹងមិនរួចខ្លួននោះទេ ។
ថេហ្យុងចងចិញ្ចើមជាខ្សែបូរ ខណៈពេលដែលជុងហ្គុកស្រាប់តែលែងប៉ះពាល់គេទៀត ហើយក៏ចុះពីលើពូកបាត់ដោយទុកឲ្យគេមានចម្ងល់ពេញខ្លួន តែនាយក៏មិនបានសួរនាំ នាយកម្លោះគេងនៅលើពូកយ៉ាងស្ងៀម ស្របពេលដែលជុងហ្គុកដើរទៅបិទភ្លើងនៅក្នុងបន្ទប់ហើយក៏ជំនួសដោយអំពូលភ្លើងរាត្រីដែលមានពន្លឺព្រាលៗទៅវិញ ។
ជុងហ្គុកញញឹមចុងមាត់សំឡឹងមើលនាយកម្លោះដែលនៅលើពូក ទើបចាត់ការដោះសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្លួនចោលអស់ ហើយក៏ដើរឡើងទៅលើពូកវិញ ទម្លាក់ខ្លួនអង្គុយលើភ្លៅថេហ្យុង ដៃសង្កត់លើពោះរបស់គេមិនឲ្យងើបទៅណារួច ។
" ហ្ហឹម... " ថេហ្យុងគ្រហឹមដើមករ ខណៈដឹងដល់ដៃទន់ៗត្រជាក់ៗសម្រាតខោបុកស័ររបស់គេចេញហើយក៏ក្រសោបកូនប្រុសដែលកំពុងរីកមាឌរបស់គេពេញៗដៃ
" អ្ហាស៎! Bunលឿនជាងនេះ " ថេហ្យុងងើយក្បាលទៅលើ បិទភ្នែកទទួលយកភាពសុខស្រួលពីបបូរមាត់តូចត្រមិចដែលកំពុងធ្វើចលនាលើកូនប្រុសរបស់ខ្លួន ភាពសុខស្រួលរត់ពេញរាងកាយដល់ថ្នាក់និយាយលែងចេញ
" ឆ្ងាញ់ខ្លាំងណាស់ថេយ៍... " ជុងហ្គុកលិឍទឹកស្នេហ៍ពីបបូរមាត់ខ្លួនឯង បន្ទាប់ពីថេហ្យុងបញ្ចេញនៅក្នុងមាត់របស់គេ រួចក៏អោនទៅថើបមាត់នាយកម្លោះដែលគេងបែកញើសសស្រាក់នៅលើពូកវិញ
" អ្ហឹម... បងគួរតែផ្តល់ក្តីសុខឲ្យអូនម្តងហើយ " រាងកាយតូចក៏ត្រូវថេហ្យុងគ្រលាស់ឲ្យទៅនៅក្រោមខ្លួននាយវិញ រួចក៏បន្តថើបផ្តោះផ្តងគ្នាបន្តទៀត
