Iɴᴛᴇʀɴᴀʟ Lᴏᴠᴇ Oғ Ⓚ︎Ⓘ︎Ⓜ︎ {KOOᗰOՏ}

🧸Episode 19🧸

ထယ်ကူးကတမင် ဆိုရီခြေထောက်ကိုတက်နင်းလိုက်သည်။ဆိုရီလည်းနာလွန်းတာကြောင့် အောက်ငုံ့ကြည့်နေသလို ဂျောင်ဂုနှင့် ကင်မ်လည်း ပြိုင်တူစားပွဲအောက်ကြည့်မိသည်။ထိုအချိန် ထယ်ကူးမှ ခွက်ချင်းလဲလိုက်သည်ကိုတော့မည်သူမျှမမြင်ပေ။ထယ်ကူးလည်းပြုံးကာ တနေရာသို့ကြည့်နေသည်။

~ Internal Love Of Kim~

"မွေးနေ့မှာပျော်ရွှင်ပါစေသားလေး"

ထယ်ကူး ၁၀ နှစ်ပြည့်မွေးနေ့သို့ရောက်ရှိလာပေပြီ။ကင်မ် ‌အချုပ်ထဲကထွက်လာပြီး ၂ နှစ်အတွင်း ဂျွန် ကလည်း သိသိသာသာ ကင်မ်အပေါ်ပြန်ဂရုစိုက်လာပေမယ့် ထယ်ကူးကတော့ အရင်လိုသိပ်စကားမပြောတော့ချေ။ကင်မ်မှတ်မိသလောက် လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ နှစ်က ဂျွန်ထမင်းလိုက်မစားတဲ့ရက်ကပင်။

"ကျေးဇူးပါဖေဖေ။ထယ်ကူးကိုချစ်ပေးလို့"

"အာရီဂူး လာပါဦး ဖေ့သားလေး။ဖေ့သားလေးတောင်အရွယ်ရောက်လာပြီပဲ"

"ဂျီ မလာသေးဘူးလား"

"ဟင်"

"ဂျီလေဖေဖေရယ်"

ဂျွန် ကိုမမေးဘဲ ဂျီ ကိုမေးလာတာကြောင့် ကင်မ်စဉ်းစားမရပေ။ဒီကလေး သူ့ပါးပါးကိုစိတ်ကောက်နေသည်ထင်သည်။

"ပါးပါး လာလိမ့်မယ်"

"မလာစေနဲ့"

"ဟင်"

ထယ်ကူးဒီနေ့ ဆိုရီဆိုတဲ့မိန်းမလုပ်ကြံမည်ကိုသိနေသည်။ပါးပါးနှင့်လိုက်လာကာ ဖေဖေကို မကောင်းကြံမည်ကိုသိနေတာကြောင့် ထယ်ကူးပါးပါးကိုမတွေ့ချင်ပေ။သို့သော် ထယ်ကူးဆုတောင်းတို့မပြည့်ခဲ့ပေ။သို့သော် ထယ်ကူးက ဖေဖေကင်မ်လို့ ဖြူစင်သူမှမဟုတ်ဘဲ

"အဟတ်"

ထယ်ကူးတချက်ရယ်လိုက်သည်။

"ရောက်လာပြီပေါ့၊လာပါထိုင်ပါ"

ထယ်ကူးကခုနကပုံစံနှင့်မတူစွာ ဖော်ရွေပြနေသည်မို့ ကင်မ်လည်းနားမလည်နိုင်ရှိပေသည်။