Aradaki Duvarlar
İnsanlar yolculuğuna çıktım,
Çıkarken maske geçirdim,
Bakışlarımı sakındım,
Gözlerimdeki hüznü gülümsememle örttüm.
Ördüm buzdan duvarlar,
Çözülmedim dokunmadan,
Kimse dokunmayınca da,
Kendimi sakındım.
Gerçek beni tanımadılar,
Gerçek beni hissettiremediler,
Gerçek ben saklandı kendine,
Güven vermediler,
Tekdüzeleştiler,
Sonra terk etti.
Yalnızdım her türlü,
İnsanlar çokken,
İnsanlar yanımdayken,
Oysa asıl suç bendeydi,
Ben ruhuma dokunan insanı aradım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMİZDEKİLERE DOKUNUŞ
PoetryİÇİMİZDEKİLERE DOKUNUŞ İlk acıyı tattığımızda kaç yaşındaydık, ilk sevinçlerimizi ne zaman iliklerimize kadar hissettik, peki en son ne zaman acıdık ve sonsuza kadar mutlu olmaya karar verdik? Belki bunları çoğumuz bilemeyiz fakat ruhumuz hissettikl...
