Yazım hatası olabilir kusuruma bakmayın bebislerr✨✨✨
Keyifli okumalar❤️
∆∆∆∆∆
"Ve bu şekilde oynamaya devam edersen yaraların kalıcı olur, iki anlamda da. Sadece içinden geçenleri söyle ve olacakları akışına bırak. Yalnız kalacağım korkusuyla ilerleme ve sürekli seni azarlamalarına izin verme. Kimsenin bunu yapmaya hakkı yok! Kendin için çabala, sen kendin için çabalamazsan,kimse senin için çabalamaz. İleride bir pişmanlığın olsun istemiyorsan dediklerimi düşün."
Karşısındaki kızın dedikleriyle gerçekler Atsumu'nun suratına bir anda çarpmıştı. Bunca zaman gerçekten de başkaları için çabalamış kendini göz ardı etmişti. Her zaman onlar için iyi bir şeyler yapmış ama karşılığında dışlanmış ve itilmişti. Artık itilip kakılmak istemiyordu... Bunu daha fazla kaldıracak gücü kalmamıştı.
O her zaman çok iyi rol yapmıştı ama artık yapabileceğini sanmıyordu. Yalnız kalmak? Gerçekten bunca zamandır yalnız kalmaktan korktuğu için mi her şeye göz yummuştu? Hayır hayır sebebi bu değildi. Atsumu insanlara değiştiğini göstermek istemişti. Nazik ve iyi bir insan olmak istemişti, sevilmek istemişti...
O her zaman ikizi gibi sevilen birisi olmak istemişti... Arkadaşları olsun onlarla gülüp eğlenebilsin istemişti...
Her zaman bunu düşünürdü... Osamu gibi olabilseydim diye...
Bunları onu sadece uzaktan izleyen, yaşadıkları hakkında hiçbir şey bilmeyen bir kızın demesi onu en çok şaşırtan kısımdı.
Atsumu dolmuş gözleriyle karışsındaki kızın gözlerine baktı...
Şuana kadar kimsenin ona bakmadığı gibi bakıyordu... Bakışlarında ki şefkat ve anlayış Atsumu'nun dolu gözlerindeki yaşları akıtmaya yetmişti. Bu gözler ona güven vermişti, şefkat vermişti, onu anladığını söylemişti...
Atsumu'nun ağlamasıyla y/n ona yaklaşmış, boyları arasında fark olsa da onu omzuna doğru çekip ağlaması için fırsat vermişti.
Atsumu ise bunca zamandır ağlayacak bir omuz bulamadığı için bir anda hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamış ve bütün hislerini ortaya çıkarmıştı. Şuan sahanın içinde çekinmeden hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Y/n ona omzunu açmıştı ve bu Atsumu'yu rahatlatmıştı.
Sahadan gelen mola düdüğü sesinden birkaç saniye sonra adım sesleri duymuştu ikili. Y/n başını hafifçe çevirip gelenlere bakınca sinirlendigini hissetti.
İnarizaki takımı ve koç Atsumu ve y/n'ye iyice yaklaşıp konuşmaya başladılar.
"Atsumu ne halt yiyorsun orada?! seni maçtan aldım diye tekrar sokmayacak mıyım! Gel şuraya çabuk!!!"
"Rakip takımın menejerine duygu sömürüsü yapıp kendini mi acındırıyorsun, gerçekten kendini rezil etmekte sınır tanımıyorsun!"
"Bir de ağlayarak sahada kendini haklı çıkarmaya çalışıyor."
"Bıktık bu tavırlarından keşke biraz Osamu gibi olsan!"
Y/n duydukkarıyla sinirlendikçe sinirleniyordu. Tam konuşacakken Miya Osamu konuşmaya başlamıştı.
"Atsumu seninle ikiz olduğuma gerçekten inanamıyorum. Annemin karnında seni yeseymişim keşke tch"
Y/n'nin sabrını taşıran damla bu olmuştu. Daha fazla susmayacaktı. Tam konuşacakken Atsumu onu hafifçe kendinden uzaklaştırmış ve takıma dönmüştü.
"Takımı bırakıyorum!"
Atsumu'nun söylediği sözlerle bütün herkes şok olmuştu. Özellikle de Osamu.
