Oh my pretty boy (On Going)

Chapter 3: Notice me

YIANE'S POV

Just woke up.. And yes, normal day as usual nanaman.. Grabe! Ayaw ko pa bumangon.. Ang pinakamahirap na decision na ginagawa ko araw araw... and I think d lang ako, but marami pang tao, yun ung aalis ka sa kama.. Diba!

Nagulat ako nung pagkatayo ko sa kama, nakahanda na yung gamit ko.. Aba aba, may nakain ata yung ate ko na kanais nais na pagkain... O di kaya nakulam siya.. 

"Ha!" sigaw ko.. Another day ito para makausap o makilala ko pa si Christine.. Before thinking of what's gonna happen today, I started to do my daily routine muna.. Kasi for sure pag inisip ko pa mga kung ano anong bagay, hah panigurado late ako..

Wala pala si ate sa bahay, kaya pala.. Nakita ko sa note niya na maaga daw trabaho niya, kaya inayos niya gamit ko baka daw kasi malate ako... Ayieeee sweet noh.. Well, after kong gawin lahat na mga dapat kong gawin, pumunta na ako straight to school.

Nung nakarating na ako sa school at nag punta sa room namin, napansin ko na Christine is not sitting sa place where she sat on our first day of school.. Lumipat kaya siya sa other side.. last row parin pero layo niya na sakin ㅠㅠ

Nagstart na yung class nang biglang may lalaking umupo sa tabi ni Christine.. I'm like WHUT? Si John, ang bilis naman nakalipat nung taong yun...

I was day dreaming as the class progresses... And one unexpected happening happened.. Napagalitan ako, kasi naman hindi daw ako nakikinig.. Nainis ako sa sarili ko kasi hindi ko mapigilan mag isip ng kung ano ano..

*ring*

Yes bell na.. I can talk to Christine na.. Iyon yung nasaisip ko.. Tas inaapproach ko siya..

"Hi Christine, bibili ka ba ng snack mo? Gusto mo sabay tayo?" Tanong ko, but then John is the one na sumagot sa questions ko.

"Sorry Yiane, we can't.. You can go ahead and get your snack.. Don't mind us" sabi niya.. Teka kuya, kailan ko sinabi na kasama ka? Echos ka naman.. I kinda felt embarrassed nung sinabi niya yun.. Kasi naman..

Tas nung lunch din..

"Can I join you guys sa lunch?" tanung ko, I'm so loner na kasi..

"Sorry Yi, we're done na.. Una na kami" I'm sure di pa sila tapos.. but yes, umalis na sila.. Like pushhhhuw naglaho..

Tas yun napansin ko parang hindi nila ako pinapansin.. I'm like 'Please notice me' I'm not dangerous kaya

Yan yung nangyari nung second day sa school.. It's been a week since nangyari iyon..

Nung third day.. I asked them kung pwede makipag team sa activity, 3 members per team kasi.. But then John said may kasama na sila.. Eh wala pa naman, I saw them do the activity, silang dalawa lang.. Worst is I am working on the activity by my self.. Yep alone.. Kinda felt na left out ako..

Fourth day.. I approached them but.. papalapit palang ako napapansin ko na papa layo na sila.. Like err c'mon, wala akong Ebola please lang..

And lastly.. Friday... Syempre P.E time.... So, kinapalan ko na face ko, like thicker than onions layer... Or thicker pa sa surface ng earth...

"Hi Christine.. Uhm, can I be your partner?" P.E kasi namin now kailangan namin to work in pairs para magawa ung curl ups..

"Sorry" sabi ni Christine..

"She's already my partner Yi.. You should go find someone else" sabi ni John..

I wasn't surprised to hear those from them.. I actually expected it... Inisip ko kasi, it's worth a try.. But I somehow felt bad.. Naluluha ako pero pinipigilan ko nalang.. Why cry naman kasi diba, it's my fault naman kung bakit nangyari un... Nahiya lang kasi ako sa sarili ko.. I felt so bad about my self.. I am ashamed of my self.. Ung totoo Yiane, di ka naman kasi ganun ka desperate na makausap yung taong yun at kailangan mo pa mapahiya.. Oo, hindi sa maraming tao.. Pero masakit parin eh.. I'm trying to be friendly lang naman.. Kung ayaw nila saakin.. Why ignore me right? Pwede naman nila sabihin harap harapan na we don't want you.. Edi isang beses lang ako mapapahiya or masasaktan, wala eh..

Akala ko kasi madali lang makipagkaibigan sa kanila since nung first day of school matino naman yung conversation namin.. Pero hindi eh...

Nakakainis lang kasi yung mga taong hindi mabasa.. Pag umpisa mabait sayo pero hanggang dun lang pala.. Akala ko talaga magiging super close kami.. Pero hindi..

I won't give up naman eh.. It's not in my vocabulary.. Pero sangayon... I think I should stop muna, won't give up ha, stop lang.... para d masyado lumutang mga feels ko.. Move on ba sa nangyari.. I think this will be it muna, I'll try to make friends with them kung may good opportunity.. If there's one, then I'll surely grab it.. I will..

ㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇ

A/N

Hello guys.. Uhm, this chapter is kinda short and boring I guess.. I hope you like it though... Please keep an eye dito sa story ko.. I'm not a professional writer eh.. I just tried na mag sulat ng story.. I'll do my best nalang po sa next chapter and until the end~^^ Thank you for your time reading this~