Yeni Yoongi kitabım Death Chat'e profilimden ulaşabilirsiniz. Text ve düz yazı bölümler içeriyor.
Keyifli okumalar
💫
Dünyanın en mutlu insanı bendim.
Hatta o kadar mutluydum ki tüm gece boyunca hissettiğim heyecandan uyuyamamıştım. Geçen yılların ardından sonunda Jimin'e kavuşmuş olmak bende böyle bir etki bırakmıştı işte. Tabi birde yerli yersiz sırıtmalarım vardı. Her aklıma gelişinde yüzümde o saçma ifadenin oluşmasına engel olamıyordum.
Bugün ise tatildi ve biz ilk randevumuza çıkacaktık. O günden sonra hafta sonunun gelmesini iple çekmiştim. Zaten iş yerinde hep beraberdik, aynı binada yaşıyorduk fakat randevuya çıkma fikri beni fena halde heyecanlandırıyordu. Bunun tatlı bir duygu olduğunu bildiğimden kendime gülüyordum.
Jimin için çok güzel gözükmek istediğimden,ve tabii ki ilk randevumuz olmasından dolayı dakikalardır aynanın karşısında kendimi inceliyordum. Üzerimde dar, dizlerimin bir kaç santim üzerinde bebek mavisi bir elbise vardı.
Bugün hava güzel olduğundan piknik yapmaya karar vermiştik. O yüzden elbisemin altına beyaz düz taban bir ayakkabı giymiştim. Saçlarımı düzleştirip salmayı tercih ettim. Suratıma ise hafif bir makyaj yapmıştım. Elbisenin on kısmı köprücük kemiklerimi öne serdiğinden, zarif bir kolyenin boynumu güzel göstereceğini düşündüm. Bu yüzden elime bir kolye alarak takmıştım.
Kendimi son kez inceledikten sonra elime askılı çantamı alarak odamdan dışarı çıktım. Jimin'i beklemek için salona doğru ilerlerken abim karşıma çıkmıştı.
"Sonunda hazırlanabildin mi? Yüz saattir o odada ne yapıyorsan."
Hoşnutsuz bir şekilde konuşup beni inceledi. "Çok süslenmişsin. Ayrıca parfüm kokusu buraya kadar geliyor."
Ona yapmacık bir şekilde gülümseyip elimle saçlarımı düzelttim. "Süslendim çünkü bu benim ilk romantik randevum."
Bu duruma uyuz oluyordu bu yüzden onu birazcık sinir etmek istiyordum. Jimin'i sevmediğinden değildi de daha çok kız kardeşini paylaşmak istemiyor gibiydi. Bu yüzden abilik taslamaya başlamıştı işte.
"Siz cidden sevgili misiniz şimdi?"
Mutlulukla gülümsedim. "Evet, bana açıldı ve beni öp..." ne dediğimin son anda farkına varıp aniden sustum fakat abimin gözleri çoktan irileşmişti.
"Ne yaptı ne?"
Bıkkın bir nefes verdim. Yani, ne yapmamızı bekliyordu ki? Ona söylemesem bile bu şekilde yaklaştığımızı tahmin ederdi. Bu yüzden çekinmeme gerek yoktu. "Beni öptü."
"Lütfen yanağımdan de."
Kaşlarımı yukarı kaldırıp çıkladım. Bunun ardından elini dramatik bir şekilde kalbinin üzerine koydu. "Kendimi iyi hissetmiyorum."
Abim koltuklara doğru yavaşça ilerlerken arkasından gülüyordum. Kendini koltuğa bırakıp elini kalbinin üzerinde tutmaya devam etti. "Abartmasan mı?"
"Ne abartması ya? Kardeşimi öpmüş." Şu an daha çok kendi kendine söylenir gibiydi.
"Yani,şimdi o beni öptü ama sonuçta bende karşılık verdi..."
