Isang araw habang Si Peter ay nangingisda ay may napansinsya sa di kalayoan na Isang babae.Na may tiara at may hawak na salamin at kumakanta ito habang pinagmamasdan ang kanyang Mukha.Sa labis na pagtataka ni Peter ay tinungo nya Ang naturang babae.Subalit ito'y papaalis na"sandali lang binibini "Turan ni Peter at huminto Ang babae at humarap sa kanya ngunit Ang tingin Ng dalaga ay natatakot at agad naman ni Peter ito'y napansin."Binibini!! hindi Ako masama tao wag kang matakot sa akin,Sapagkat gusto lamang kita makilala".Ang ngalan ko nga pala ay Peter,ikaw! ano Ang iyong pangalan?"Ako si Luningning".Turan ng babae."Ano nga pala Ang iyong ginagawa dito sa pangpang?" Sabi ni Peter"a....ei Naglalangoy lang Ako" ei bat ka may Tiara? makakapagkatiwalaan ka ba kung Sasabihin ko sa iyo kung bakit?Turan ni Luningning."Oo naman Ang sekreto ay aking itatago" Turan ni Peter."Peter! Isa akong Prinsesa Ng karagatan".Paano mo mapapatutunayan? at pinakita ni Luningning Ang kanyang buntot Kay Peter.at labis Ang pagkagulat sa kanyang Mukha pero agad din ito nawala Ng nagsalita SI Luningning."natakot ba kita?"Hindi Luningning Turan ni Peter pero dapat Hindi ka nandito Luningning baka may makakita sa iyong ibang tao.Umalis na Sila pareho sa pangpang at umuwi na si Peter sa kanilang tahanan . "Inay,Itay!!! andito na ho! Ako". "mabuti at nakauwi ka na Peter" Turan ng kanyang ama.Kinabukasan ay maagang pumunta sa pangpang si Peter at nagbabakasakaling na Makita Nya ulit Ang dalaga at Hindi nga sya Ng kamali at Nakita Nya nga ito sa tagong bato. at dun Ng umpisa Ang kanilang pagkakaibigan.Araw-araw bumalik sa pangpang si Peter upang mangisda,Makita at makasama SI Luningning."Oh!! Peter na papaaraw-araw ka ata sa pangpang" Turan ng kanyang ama."Madami ho kasing isda araw -araw Itay". pananahilan ni Peter at pumunta na sa kanyang bangka upang mangisda.
Sa kanyang pag-aantay ay Wala syang nahuli at Nakita Nya sa kanyang likod SI Luningning."Anong problema mo Peter bat ka nakasimangot Jan?" tanong ni Luningning.Wala Kasi akong huling isda para pangulam namin ngayong araw.Sundan mo ko Peter.
bakit?Basta sundan mo nalng ako. At sinundan nga Nya si Luningning at nakarating Sila sa kanilang Isla at sinubukan ni Peter mamingwit at nakahuli nga sya Ng Isang matabang isda. at sa laking tuwa ni Peter ay tumalon sya sa dagat at niyakap Nya si Luningning dahil sa tuwa. "Paumanhin di ko sinasadya" Turan ni Peter "walang anoman"sambit naman ni Luningning at pinaakyat na nya si Peter sa bangka nito at pinaalis na nya ito . Di lubos maisip ni Luningning kung bat biglang pumintig. Ang kanyang puso Kay Peter baka nga ay nahuhulog na sya sa binata.Dahil Serena sya at si Peter naman ay tao. Di maaaring mahulog Ang kanyang loob ngunit mahal na nya ito iiwasan nalang ba Nya ito? para di lumalim Ang pagtingin Nya dito.Lumipas Ang mga taon ay di na sya Ng papakita Kay Peter "Luningning asan kana?" sigaw ni Peter sa pangpang ngunit Wala syang Makita kahit anino nito. Samantalang nakikita ni Luningning Ang lungkot sa Mukha ni Peter.Biglang nalungkot SI Luningning."Pasensya na Peter di Tayo pwede,magkaiba Tayo"sambit ni Luningning samantalang si Peter ay halatang may gustong Makita ngunit di Nya Makita.araw-araw syang bumabalik sa pangpang upang Makita si Luningning. ngunit walang Luningning syang na kita . at naisip Nya kung aarte syang nahulog sa bangka at nalulunod ay baka makita nya si Luningning.
At nagpatihulog na sya at umaktong nalulunod"tulong!!!tulungan nyo Ako"sambit ni Peter at di nga sya Ng kamali at tinulongan nga sya ni Luningning."Bat ginawa mo iyon Peter nahihibang ka na ba?"sambit ni Luningning Kay Peter.at bigla niyakap ni Peter si Luningning at di Nya namalayan na umiyak na pala sya dahil sa lungkot na kanyang nadadama di Nya kaya kung mawawala si Luningning sa kanya marahil mahal na nya nga Ang babae.nakahit magkaiba Sila ay balewala ito para sa kanya Ang tanging alam nyalng sa Ngayon ay mahal Nya ito."oh Peter bat ka tumatangis?"tanong ni Luningning sa kanya. at nagtinginan Sila ni Luningning."wag ka Ng lalaro sa akin Sapagkat mahal na kita di ko makakaya Kong mawala ka sa akin".at hinagkan ni Peter si Luningning. at natigilan si Luningning at sinabing" di to maari Peter Serena Ako at ikaw ay tao"Turan ni Luningning."Ano naman Luningning mahal kita Anong Mali Doon."sambit ni Peter."mahal din kita Peter".Lumipas Ang mga araw at lagi Sila nagkikita Ng tatawanan at lumalangoy.
na sana di na magbago ito. at kapag dumating Ang araw na iyon ay wag naman sana.Umuwi na si Luningning sa kanilang kaharian at Nakita Nya Ang kanyang ama."San ka galing aking Prinsesa"tanong nito Kay Luningning. ama Jan lng po sa likod Ng kaharian."wag Kang magsinungaling Luningning alam ko kung San ka galing."ama patawad kung Ng sinungaling Ako sa inyo.anak di Ako galit ganyan din Ako sa iyong Ina."ama asan po pala Ang aking Ina? nasa lupa Ang iyong Ina,anak at ito . at binigay Ng kanyang ama Ang kwintas na kabebe sa kanya. "ano ito ama?" wika Nya."gamitin mo Yan para magkapaa ka at makasama mo Ang iyong minamahal na Taga lupa.at Dali Dali syang pumunta sa lupa sa may dalampasigan para subukan ito.at Ng nandun na sya ay sinuot na nya Ang kwentas gaya Ng Sabi Ng kanyang ama ay naging tao sya.Sakto namang pagkita ni Peter sa pangyayaring iyon,at Ng Nakita Nya yun ay labis Ang kanyang tuwa at galak sa wakas ay makasama Nya din Ang kanyang iniibig.at nilapitan ni Peter si Luningning at niyakap ito."sa wakas at makakasama na din kita Peter".di lubos maisip ni Luningning na may paa na sya at di buntot Ng isda. namuhay Sila Ng magkasama at Masaya sa lupa. ngunit na iisip ni Luningning Ang kanyang ama kung kamusta na ba ito sa kanilang kaharian.
The End.
For my flash fiction sana basahin nyo tapos comment kung pwede na.
