Sa lahat ng bagay na ayaw natin hindi nakikisama ang oras dahil mas lalo itong bumibilis. Kapag gusto natin yung mangyayari mas mabilis pa ang pagong keysa sa oras kung gumalaw pero kapag ayaw naman natin mas mabilis pa ito sa kabayo kung tumakbo kagaya neto di ko inaasahan na gigising ako ng ikakasal na sa isang taong di pagmamahal ang kayang ibigay saakin kungdi pananakit.
Di man lang ako kinamusta ng parents ko, di man lang ako tinanong kung okay ba ako kasama si Dale. Kung nagagawa ko pa ba yung mga dati kong ginagawa. Halatang wala silang pake alam sakin kahit nag iisang anak lang ako.
Si dale naman di na umuuwi sa bahay kung umuwi ma may kasamang babae at magpapakasaya sila sa kwarto samantalang ako mga kasambahay ang kasama at naghilom na rin ang mga sugat at pasa ko sa katawan.
Ngayong araw na to gaganapin ang kasal namin, sa araw na to matatali na ako at sa araw na to di ko na maibabalik ang kalayaang dating meron ako. Oras na makapasok ako sa simbahan ay hindi na ako makakatanggi at hindi na ako makakaatras at mas lalong magiging delubyo ang buhay ko. Lahat ng makakasanayan ko di ko na maibabalik oras na umoo ako sa pagpapakasal sa lalaking yun at Hinding hindi ko na makakasama pa si Shantel sa iisang bubong.
Unti unting ng binuksan yung pintuan ng simabahan at nagsimula na ring tumayo ang mga tao. Habang naglalakad ako sinimulan na rin itong sabayan ng musika. Pagkarating ko kay papa kinuha niya kaagad ang kamay ko at hinalikan sa pisnge. Dahan dahan ang paglalakad namin pero para saakin sobrang bilis dahil nakarating na kaagad ako sa harap ng lalaking ayaw na ayaw kong pakasalan.
Kinuha niya ang mga kamay ko at inalalayan na pumunta sa harapan ng altar nakita ko rin si Shantel sa kabilang gilid na may nagaalalang tingin saakin kaya nginitian ko siya. Sa bawat galaw ko alam niya kung anong tingin ang ibibigay saakin kagaya neto alam niyang ayaw ko sa mga nagaganap kaya nagaalala yung mga tingin niya saakin.
Pagkaupo namin sa harapan nagsimula na kaagad ang pari. Kinakabahan ako ng sobra, nagsisimula pa lang ang seremonya at mas lalong tumitindi ang kaba na nararamdaman ko.
"Clara Cassidrelle Silvestre, do you take this man to be your husband?do you promise to love him and to comfort him??and keep him in sickness and in health, in prosperity and adversity, as long as you both shall live??"
"I do" no choice ako kungdi yan ang isasagot ko
"Dale Casper Santiago, Do you take this woman to be your wife??do you promise to love her and to comfort her ??and keep her in sickness and in health, in prosperity and adversity, as long as you both shall live??" " sana tumanggi siya.....
"I do father" Haysttt
Maraming ganap sa kasalang ito hanggang sa nagsimula ng magbigayan ng singsing at ako ang mauuna. Unti unti kong pinapasok yung singsing sa kamay niya habang nangangako.
"I, Clara Cassidrelle Silvestre, accept you, Dale Casper Santiago as my lawful partner. To have and to hold for this day forward, for better and for worse, for richer and poorer, in sickness and in health, until death do us part..." Ng ma isuot ko na sakanya yung singsing siya naman ang kumuha ng kamay ko at nagsimula ng magsalita.
"I, Dale Casper Santiago, accept you, Clara Cassidrelle Silvestre as my lawful partner. To have and to hold for this day forward, for better and for worse, for richer and poorer, in sickness and in health, until death do us part."
"May tumututol ba sa kasalang ito??" sana meron....sana....sumigaw na kayo....please lang...
ng walang tumutol sa kasalang ito dun na ulit nagsimulang magsalita yung pari.
"You may now kiss the bride" unti unti ng tinaas ni Dale yung viel at hinalikan ako pinipilit niyang pinapailalim yung halik ngunit ako na ang nag kusang bumitaw
Ngumiti kami ng napipilitan sa harap ng pamilya namin at sa harap ng maraming bisita na kung hindi ako nagkakamali mas lamang yung mga ka business partners nila dahil tanging si shantel lang ang kilala ko sa mga bisita.
Binuhat ako ni Dale papunta sa sasakyan na maghahatid saamin sa Reception ng kasal. Pabida lang na kunwari kaya akong buhatin pero sa totoo gusto na ako ihagis. Tahimik lang kami sa sasakyan at sa gilid ako pumwesto habang siya naman sa kabilang gilid. Di ako nagsasalita hanggang sa nakarating na kami sa reception namin.
Ang ganda ng pagka decorate sa lugar blue and white yung theme kaya mas lalong gumanda. Nagsimula na ang program nila. Bakit kailangan pang magsubuan ng cake?? At uminom ng wine ng harapan. Ang daming arte naman neto nakakainis ang gusto ko lang ay ang mapuntahan si shantel at makausap kasi miss na miss ko na siya sobra.
Nagsimula na kaming mag libot libot sa mga bisita para magpasalamat sa pagpunta nila at para makapagpapicture sakanila. Pero sa totoo lang kung ako yung masusunod kahit wag na at uwian na lang.
"Babe!!! i miss you!!" Nang malapit na kami sa table ni shantel di ko napigilan na sumigaw at tumili habang papalapit sakanya.
"I miss you too so much Cassidrelle, im so busy na this past few days and di kita ma contact" paano mo ako makocontact eh sinira nga yung phone ko
Magsasalita na sana ako ng hilain ako ni Dale papunta sa gitna para sumayaw at ganon naman kung mag tayuan ang mga bisita para kumuha ng litrato.
"Okay sa lahat ng brides maid diyan be ready dahil ihahagis na ng bride ang bulaklak" pumwesto ako sa gitna at inihagis ko yung bulaklak sumunod naman sa paghagis ng garter si Dale na nakuha ng lalaki kaya inasar nila ito kaagad
Wala na akong pakealam sa mga sumusunod na ngyayari dahil nawalan na ako ng mood dahil di ko man lang makakausap si Shantel. Pagkatapos ng kaunting inuman dun na kami nag paalam na mauuna na sa hotel room namin.
They expected na mag sesex kami kaya ang aga naming mawawala pero hindi yun yung mangyayari. Pagkarating namin sa hotel room namin dun na niya ako hinarap
"We can be married....But im not your husband" at di mo rin ako asawa pero sobrang unfair mo
"And you can use my last name....But you are not my wife" who cares about his surname.
Pagkatapos niyang sabihin yun bigla nalang siyang umalis at huhulaan ko kung saan siya pupunta. Sa isa sa mga babae niya, pagkatapos ng kasal umalis siya kaagad para puntahan yung babae niya kaya di ko namalayan yung mga luha ko tumutulo na. Bakit nga ba ako lumuluha?? Anyare sa mga mata ko?? Bakit bigla na lang namasa??
I was twenty one when i finally got married to a twenty five year old man.
YOU ARE READING
Twenty One Twenty Five
Ficção AdolescenteI was twenty one when my parents forced me to marry a twenty Five year old man. Maganda ang buhay ng walang asawa dahil wala kang ibang gagawin kundi ang tuparin ang mga pangarap mo. Gala kahit saan at kahit anong oras nang makakauwi pero lahat na...
