MAFYA AŞIK OLURSA | BİTTİ

33.Bölüm

Her ne olursa olsun kendimi düşünerekten hareket etmeliydim. Bunun için en mantıklısı kendi canımı riske atmamak olurdu.

Kapıyı çok hızlı bir şekilde yüzüne kapattım. Kapatmam ile beraber kapıya vurmaya başlamıştı.

"Eda aç şu kapıyı. Konuşmamız lazım. Canını tehlikeye atamam."

Bu sözler doğru muydu ? Gerçekten canıma önem veriyor muydu? Ya da bunların hepsi planının parçası mıydı ? En başından da düşündüğüm gibi canımı önceliğe koymalıydım.

"Kerem git burdan. Lütfen!!"

"Bak Eda senin için endişeleniyorum. Senin yanında olmak istiyorum!"

"Bana zarar vermeyeceğine nasıl inanayım ?"

"Zarar vermek mi ? S-sen ciddi misin ?"

Bir süre sessiz kalmıştı. Gittiğini bile düşündüm. Kapı deliğinden baktığımda düşündüğüm şeyin gerçek olduğunu gördüm. Çünkü orada yoktu.Gitmişti. Gerçekten o mu yapmıştı? Bu kadar kolay bıraktı mı ?

**********

Yatakta yatıp televizyona bakıyordum. Bir anda odaya Kerem'in girmesi ile yerimde titremiştim. Nasıl girdi?

Göze göze gelince ikimizde olduğumuz yerde durduk. Ne o konuştu ne ben konuştum. Ani bir karar ile bir anda yatakta ayağa kalktım ve geri gittim.

"Nasıl girdin.Ç-çık git hemen.Dur gitme anlat her şeyi. Ya da git. Gitm- git-..."

Derin bir nefes verdim ve durdum.

"Eda.. Bak soruların var anlıyorum. Sana ne dedi bu herif bilmiyorum ama lütfen konuşalım. Gidelim burdan bir yere oturalım anlatacağım sana. Lütfen bana güven.

"Buraya nasıl girdin? Bundan başlayabilirsin."

"Buraya giriş için özel bir kapı var. Burak büyük ihtimalle bu yüzden seni özellikle bu odaya koydu ama unuttuğu bir şey vardı. Burası benim holdingime bağlı çalışıyor. Ve o hunu hiç işe katmamış."

Sessizlik.. Evet şimdi ne yapmalıydım. Derin derin nefesler çekiyordum içime.

"Gel konuşalım seninle. Dinlediğinde sende hak vereceksin bana. Burada kalsan ne olacak. Artık buranın bana çalıştığını biliyorsun. Yani Burak bunu bilse burada kalmana izin vereceğini mi sanıyorsun. Yani demem oki beni dinlemekten başka bir çaren yok"

"Tamam"

Anlık duraksamıştı.Fakat sonrasında kendini toparlayıp devam etti.

"O halde hadi gidelim"

Onun arkasından ilerlemiştim. Kapının önünde durup önüne geçmemi bekledi. Giriş kata indiğimizde girişte çalışanların arkamda bulunan Kerem'e başları ile selam verdiklerini görmüştüm.

Binadan çıkıp kapının önündeki arabaya bindiğimde Kerem'de kapımı kapatıp yanımda bulunan şoför koltuğuna oturdu.

Arabayı sürmeye başladığında bana döndü.

"Özellikle gitmemizi istediğin bir cafe var mı ?"

"Hayır"

"Peki"

Sessizce tekrardan yola döndü. Aradan çok geçmeden bir yerde durmuştuk. Hemen arabadan inip benimde kapımı açmıştı. Cafe'nin girişinde ki bayan hemen bizimle ilgilenmeye başlamıştı.