-1-

Yine herzaman ki oturduğum banka geldim . Önümden geçen insanları gördükçe daha da sinirleniyodum. Neden insanlar böyleydi . Neden hicbir zaman kimse yanımda olmamıştı . Neden hep yalnızdım .

İçimdeki siyahla gün geçtikçe bütünleşmistim . Benim sembolüm siyahtı . Beni en iyi o temsil ediyordu . Beni en iyi anlatan oydu . Siyah ; yalnızlığı , asilliği , gücü , beni anlatıyordu .

Artık canım yanmıyordu . Hissizleşmiştim . Kimse canımı yakamıyordu . Yakmaya kalksa bile ben onun canını yakıyordum . Güçlüydüm , hemde cok güçlüydüm . Herşeye ragmen yılmayan , yıkılmayan , kendi ayakları üzerinde semsert duran bir kızdım . Bugüne kadar kimse yanımda olmamıştı . Annem , babam , kardeşlerimin nerde olduklarını bilmiyordum . Hep düşünüyorum acaba ölmüşlermidir , trafik kazasımı geçirip öldüler yada beni mi istememislerdi ki ..
Herşeyi o kadar cok merak ediyorum ki . Annemi , babamı , kardeşlerimi ... Onlar yanımda olsalardı keşke . Keşke onlar bari beni bırakmasalardı . Ama onlarda yoklardı . Kimse yoktu . Hiçkimse yanımda degildi . Herkes beni yalnızlığa mahkum etmisti . Koskoca bi karanlık vardı benim içimde .Tüm benliğini kaybetmiş bir geceydim ben . Gündüzü göremeyen , aydınlığa kavusamayan bir boşluktum ben .
Ben GECE AKER dim ...