pov Nikki.
daar gaan we weer wiskunde. zuchtend loop ik het lokaal in er zijn zat plekken vrij maar toch ga ik naast Daan zitten. hij kijkt me lachend aan. ik pak mijn boeken erbij. voor ons zitten nog twee jongens. en daarvoor een meisje die de vorige les ook al heel stil was. 'ze heeft Cira, maar iedereen noemt dr mevrouw knor' zegt daan als ie merkt dat ik staar. dan gooit een van de jongens voor ons een prop naar der hoofd. samen met de andere jongen gooien ze meer en gummen. veel moeten er om lachen. de docent is namelijk weg. daan is ook een van de mensen die er om lacht. 'ehhhh mevrouw knor gaat het? of moet ik je even opbiggen' zegt Daan die helemaal stuk gaat. meer mensen gooien spullen naar der hoofd toe. ze pakt haar tas op en rent het lokaal uit. daan kijkt me lachend aan. "Volwassen man" Ik doe me boeken terug me tas in en ren achter haar aan de klas uit.
ik buig naast haar in het parkje. "wat een eikels" ze kijkt wat naar de bloemen terwijl de tranen over der wangen rollen. "Nikki, jij bent Cira toch?" ze kijkt me aan en knikt dan even. "hoelang doen ze dit al?" ze speelt wat met haar vingers. 'sinds ik hier ben' met mijn handen wrijf ik in mijn gezicht. "ik weet nog niet hoe maar ik ga je helpen"
er word hard op de deur geklopt. Sia springt op en opent de deur. 'is Nikki er?' zegt een bekende stem. het is Daan. SIa kijkt me aan en ik schud nee. 'eh nee dacht dat ze bij jou was' ik sla mij voor mijn hoofd. kon ze niks beters zeggen. dan gaat mijn mobiel af. ' ze is er wel ' daan loopt langs Sia heen en gaat voor me staan. ' Nikki luister..'
