GERÇEĞİM

Her hareketimde kalem batmaya devam ediyordu. Boşta duran ellerimi bile kullanmak aklımın ucundan geçmedi ACIDAN. Ben kıvrandıkça sanki hoşuna gidiyordu siyah küt saçlı kızın. Ağrım artıyordu ve birşeyler yapmalıydım, bağırmayı seçmiştim ama her çabalayışımda kalem nefesimi kesiyordu. BAĞIRAMIYORDUM. Kız bana doğru eğildiği için kısa saçları yüzünü örtüyordu. Sadece gözleri ve küçücük burnunu görebiliyordum. Canımın yanmasından hoşlandığını anlamama yeten iki yerdi ve sanırım bu yeterliydi. Işıksız asla uyuyamam ben bu yüzden evdeki herkesin tepkisini alıyorum. Kaç yaşına geldin hala gece lambasıyla uyuyorsun diye. Neymiş dışarının ışığı yetermiş ... KORKUYORUM KARANLIKTAN YANLIZLIKTAN . Herneyse. Işığım yanıyordu herzamanki gibi ve kız kalemi bastırmaya devam ediyordu kasığıma. Birden ışığım söndü. Parmaklarımdaki kanların damarlarıma çekildiğini hissettim.. 11-12 yaşlarındaki bir kızdan işkence görüp üstüne korkmaya başlamıştım çünkü. Karanlıkta benimle konuşmaya çalışıyordu. Ama anlamıyordum o anki ruh halimle. Korkmaya devam ediyordum, sanki kulaklarım tıkanmıştı. Kız bağırıyordu ama kimse duymuyordu bizi. En azından kasığıma batırlan bir kalem yoktu artık yerine karanlık ve korkularım vardı.. KÜÇÜCÜK BİR KIZ VE BANA YAŞATTIKLARINA BAKIN. Kızı anlamamaya devam ediyordum. Ve deli gibi odamda dolanıyordu çıplak ayakları betona gelince nasıl kızgın olduğunu yere çarpışışından anlaşılıyordu. O odamda dolanırken, bende yatağımın en köşesine doğru çekilip yorganımdan barikat yapıp onu inceleme fırsatım oldu ailemin dışarıdan gelen ışığın yeterli olduğunu söylediğine inandığım anda başladım incelemeye.. Zapzayıftı kız, üstündeki çizgili t-shirt ü biraz kısa ve dardı. Kambur duruyordu biraz da. Daha yeni yeni göğüsleri belirginleşiyor olmalıydı çünkü dar ve biraz kısa olan siyah beyaz çizgili t-shirt ünden yan durunca küçük birer gölge oluşuyordu. Bel kemikleri belirgindi taytının siyah olması karanlıkta kemiklerinin dahada belirgin bir hale getirmişti. Küçük ve dik kalçaları vardı. Bacakları çok değişikti diz kapaları, o kadar zayıf birine göre biraz fazla kemikli ve büyüktü. Ayakları ince uzun ve biraz taraklıydı. Elleri up uzundu normal bir insana göre, piyano çalabileceğini düşündüm o an o kadar uzun el ile sanırım rahat 10 tuşa ulaşabilirdi. Normal bir insan 1 oktav yani 7 tuşa anca ulaşabilir piyano da bu kızın elleri ile 10 tuş rahat.. Hala odamda dolanıyordu. Bana anlatmak istediklerini anlatamadığı için biraz sinirli gibiydi. Bunu hissedebiliyordum. Hatta çok fazla sinirliydi. Ve artık o kadar düşünmenin sonucunda boğazıma yapışmıştı.. Elleriyle bastırıyordu boğazıma. Nefes alışım zorlanıyordu artık ve tepki veremez hale gelmiştim. Artık öleceğimi hissediyordum. Nefes alamadığım için beynim zonkluyordu, etrafımda simler uçuşuyordu. Bi ara boynumu bırakır gibi oldu ve nefes aldığımda ; gözlerimi açmıştım hala gece lambam yanıyordu, ben biraz terlemiştim. Yatmadan önce saçımı toplayıp öyle yatmıştım , saçım açılmış. Onu bağladım. Ve aklıma demin gerçek gibi yaşadığım rüyam geldi ve ilk sesli cümlem şuydu ; " ANNE NE OLUR GELİR MİSİN? "