Strategy | Oliver Wood [NL]

Hoofdstuk 19

"Ace!" Melanie plofte neer naast de jongen in de bibliotheek. Hij was bezig te proberen zijn huiswerk van Leer der Oude Runen bij te houden.

"Hey Mel," zei hij terwijl hij zijn laatste paar gedachten opschreef voordat hij ze vergat. "Waar ben je geweest en waar is Andy? Normaal gesproken is waar de een is, de ander niet ver weg."

"Ze zei dat ze zich niet zo lekker voelde, dus ging ze naar de Slaapzaal om een even te gaan liggen. Hopelijk voelt ze zich straks beter. Ik hoop dat het niet besmettelijk is."

"Ja, beter van niet. Onze eerste wedstrijd komt eraan en ik kan je niet ziek hebben."

"Je hebt me niet echt nodig voor de wedstrijden behalve Griffoendor. Ik ben niet eens zo'n geweldige speler."

"Daar heb je het mis. Je bent een geweldige speler, Melanie, en het team heeft je nodig. Ik heb je nodig."

"Aww Ace," zei ze en kneep in zijn wang. "Je bent zo lief. Maar door te zeggen dat je me nodig hebt, bedoel je dat je me nodig hebt om de andere spelers kwaad te maken en ze af te leiden, toch?"

Ace lachte. "Het is jouw gave, maar nee, ik bedoelde dat ons team net als een familie is en zonder jou, zou het gewoon niet hetzelfde zijn. Dus we hebben je nodig."

Ze glimlachte en legde haar kin op de tafel. "Ik ga je missen als je weg bent, Ace. Ik kan niet geloven dat het je laatste jaar is. Je gaat me verlaten, wie moet ik dan lastigvallen in Leerlingenkamer tijdens alle late nachten als we beide niet in slaap kunnen komen?"

"Andy?"

"Nee, we lijken te veel op elkaar om elkaar lastig te vallen," lachte ze. "Maar jij... jij bent de beste om je druk over te maken."

"Dank je?"

"Graag gedaan. Waar ben je mee bezig?'

"Oude Runen."

"Ja maar."

"Oh kom op, Mel, je weet dat je me ermee wilt helpen."

"Eh nee, dat wil ik niet. Ik stoot liever mijn teen meerdere keren," zei Melanie tegen hem.

"Je bent niet leuk."

"Eigenlijk ben ik heel erg leuk."

Ace schudde zijn hoofd en concentreerde zich nog een paar seconden op zijn werk. "Dus jij en Oliver hebben het weer goed gemaakt."

Melanie haalde haar schouders op. "Ik weet het niet echt, het is moeilijk te zeggen. Ik denk dat de dingen terug zijn naar de gebruikelijke bijnamen en zo."

Hij legde zijn kin in de palm van zijn hand en bleef naar haar luisteren.

"Het is alsof ik hem vertel dat ik hem leuk en hem aantrekkelijk vind, maar hij ziet het gewoon net als op het Zwerkbalveld en dat ik dingen naar hem roep om hem af te leiden."

"Het probleem is, Mel, dat jullie beide niet op het Zwerkbalveld zijn, maar hij altijd bezig met Zwerkbal. Het is een beetje ongezond, als je erover nadenkt."

"Een beetje?"

Hij grijnsde. "Je weet wat ik bedoel, ik... ik weet het gewoon niet."

"Kom op Ace, zeg het gewoon."

"Ik wil gewoon niet dat hij je pijn doet," zei Ace. "Je kreeg een ​​Beuker tegen je arm en viel van je bezem, vanwege hem..."

Melanie fronste wat. "Dat komt omdat ik hem in mijn hoofd heb laten komen, maar maak je geen zorgen, Ace. Ik laat het niet nog een keer gebeuren ."

"Ja Mel, je laat hem niet in je hoofd komen, maar hij zit al in je hart. En je kunt niet veel doen om hem eruit te krijgen. "

"Waarom vraag je haar niet op date naar Zweinsveld?" stelde Todd voor. "Mooi dorp, wat leuke winkeltjes... eigenlijk wel een romantische sfeer, vind je niet?"

"Ik vraag Melanie niet op date!" Oliver vertelde aan Todd toen de twee in de leerlingenkamer zaten.

"Waarom niet!?" zei Carter plotseling. Hij kwam achter de twee oudere jongens vandaan. "Wat probeer je te zeggen, Wood? Dat mijn zus niet goed genoeg voor je is? Denk je dat je te goed voor haar bent? Is dat het?"

"Wat?! Nee! Ik kwam niet eens in de buurt om zoiets te zeggen. Merlijn, wat is er mis met je? Eerst schreeuw je tegen me als er wordt voorgesteld wordt dat ik met haar uitga en nu ik nee heb gezegd, ben je... beledigd?"

"Ja," zei Carter eenvoudig. "Ja, dat ben ik. Als je de gevoelens van mijn zus blijft kwetsen, zal ik jou uiteindelijk pijn doen."

De Anderson-jongen vertrok zonder nog iets te zeggen naar de Jongens-slaapzaal. Dat  liet Oliver weer alleen met Todd.

"Het is alsof ik dit jaar niets goed kan doen."

"Oliver, iedereen heeft het je verteld omdat het moest. Het is duidelijk dat je Melanie net zo leuk vindt als zij jou. Maar jij en je domme Zwerkbal-obsessie blijft je in de weg zitten. Dit is geen wedstrijd, maat. Dit zijn iemands gevoelens waar we het hier over hebben."

"Ik geloof gewoon niet dat het echt is, Todd. Ze heeft me altijd uitgedaagd. Wat maakt dit jaar anders?"

"Dit jaar is niet anders dan vorig jaar toen ze zei dat je schattig was in je gezicht. Weet je wat ik zou doen als een meisje me dat zou vertellen? In plaats daarvan ben ik aan het uitvogelen om hun misleidende signalen te ontcijferen. Soms wil ik je slaan, je hebt ongelooflijk veel geluk, maar je ziet het gewoon niet. Dom, Oliver. Echt dom."

"Ik wou dat iedereen me niet meer zo noemde."

"Doe dan niet zo dom! Want weet je wat er gaat gebeuren? Op een dag geeft Mel het gewoon op en ga je realiseren dat je haar leuk vindt, maar het zal veel te laat zijn."

soms verbaast het me hoe snel de week gaat. het is nu alweer zondag???