Strategy | Oliver Wood [NL]

Hoofdstuk 27

Melanie liep naast Oliver door de sneeuw. Ze moest toegeven dat ook al had ze van dit moment moment gedroomd, voeldr het toen niet zo ongemakkelijk. Ze zeiden niets tegen elkaar, pas toen ze bij het dorp waren aangekomen en zelfs toen was er niet veel conversatie tussen de twee. Ze deed haar handen in haar jaszak om warm te blijven en wendde zich vervolgens tot Oliver.

"Wat wil je doen na Zacharinus?" vroeg ze.

"Eh... ik weet het niet," zei Oliver en haalde zijn schouders op.

"Er zijn geen winkels die je zou willen bezoeken, zoals Spintwitches of zo?"

"Nou, ik heb al mijn Zwerkbal-benodigdheden al.'

"Dat houdt je toch niet tegen om even te kijken?"

Oliver grijnsde. "Nee, ik denk dat dat me nooit gestopt heeft."

"Dan kunnen we daarna daar heen," zei Melanie tegen hem.

"Ik wil je niet lastig vallen met het gaan bekijken van Zwerkbal-producten," zei Oliver.

"Ooh, wat een flauwekul." Ze zwaaide haar had voor hem. "Ace en ik gaan de hele tijd naar die winkel als we hier zijn. Maak je geen zorgen om mij."

"Oké, eerst Zacharinus' en dan naar Spintwitches.'

"Klinkt als een goed plan." Melanie glimlachte naar hem.

Ze kwamen aan bij de snoepwinkel en liepen naar binnen. Oliver keek toe hoe Melanie de winkeleigenaar begroette alsof ze oude vrienden waren.

"Waar zijn Andy en Ace?" vroeg Oliver haar.

"Ik weet niet zeker waar ze vandaag zijn heen gevlucht, meneer Flume. Het zijn alleen Oliver en ik vandaag."

De man glimlachte vriendelijk in Olivers richting. Vervolgens nam hij Melanie mee naar de vitrine waar een aantal gebakjes stonden.

"Ik heb deze vanmorgen vers gemaakt, misschien wil je een proberen."

"Ja graag, bedankt," zei Melanie tegen hem. Ambrosius Flume liep vervolgens weg om een ​​andere klant te helpen. Ze draaide zich vervolgens om en zag dat hij naar haar keek.

"Wat? Waarom kijk je me zo aan?" vroeg ze nieuwsgierig.

"Je moet hier vast vaak komen," zei Oliver. "Het lijkt erop dat ze je goed kennen."

"Ik ben een van hun beste klanten," lachte Melanie. "Ik maak er een punt van om naar Zacharinus te gaan als ik in Zweinsveld ben. Soms, als ik geluk heb, mag ik een van hun nieuwe producten proberen voordat ze het op de markt brengen. Dat is een van de beste dingen. Alhoewel, ik moet toegeven, vorig jaar rond Kerstmis kwamen Andy, Ace en ik hier en ze deelden pepermuntgebakjes voor een eventjes uit..." Ze leunde tegen hem aan om iets te kunnen fluisteren, "ze waren vreselijk.

Ze trok een kokhalzend gezicht.

"Echt waar? Ik kan me niet voorstellen dat in deze winkel iets vies wordt verkocht, behalve dan Smekkies."

"Nou, het kan aan mij liggen, maar ik heb een hekel aan pepermunt toetjes. Ik vind het niet erg om een ​​pepermunt te hebben, maar als toetje. Nee, dat kan niet," zei Melanie en schudde haar hoofd.

"Vonden Andy en Ace ze lekker?"

"Nee," lachte ze. "Andy was beleefd en at haar gebakje op, maar Ace spuugde de zijne uit. Het was geweldig."

Oliver volgde haar terwijl ze rondliep om de uitgekozen snoepjes te bekijken.

"Jullie zijn allemaal heel close, toch?" zei hij.

"Wie?" zei ze half luisterend terwijl ze naar de Dropslakken keek.

"Jij en Ace... en Andy?"

"Ooh nou ja, duh, ik ben bevriend met ze sinds... het voelt als een eeuwigheid. Ik raakte bevriend met Andy eerste jaar, en Ace tweede jaar tijdens Zwerkbal."

"Dat is leuk."

"Ben je niet al bevriend met Todd sinds het eerste jaar?'

"Ja," knikte Oliver. "Hij is een goede vriend... meestal."

De twee lachten. "Het grootste gedeelte van de tijd dat ik hem niet zie, probeert hij te praten met de Huffelpuf-meisjes."

"Ik weet niet wat het is, maar hij houdt echt van die Huffelpufs."

"Ze hebben daar wel knappe meiden," zei Melanie.

"Wat?!"

"Dat hebben ze! Oh kom op, Wood, doe alsjeblieft niet alsof je nooit naar andere studenten kijkt. Het is de menselijk om elkaar te observeren. Ik kan naar meisjes en jongens kijken en zeggen dat ze aantrekkelijk zijn, zonder iets met hen te willen hebben."

"Oh."

"Check je mensen niet uit?" Ze keek naar hem.

Oliver werd rood in zijn gezicht.

"Wacht, echt niet?"

"Niet echt," gaf Oliver toe terwijl hij op zijn achterhoofd krabde. "Alleen als Todd het aanwijst of zo."

Melanie duwde haar lippen op elkaar. Ze besloot te stoppen met praten over dit onderwerp en liep vervolgens naar een andere vitrine vol met gekristalliseerde stukjes ananas.

Ace liep de Ravenklauw leerlingenkamer binnen en zag Andy en Jenna op een van de banken zitten. Hij trok vragend een wenkbrauw op en herinnerde zich Melanies 'ontdekking'. Hij besloot er niets over te zeggen en liep naar ze toe en ging tegenover hen zitten.

"Hebben jullie Melanie vandaag al gezien?" vroeg hij. "Ik zag haar bij het ontbijt, maar toen..."

Hij zag dat de twee meisjes betreurend blikken uitwisselden. Jenna keek vervolgens naar hem op.

"Eh... volgens Brandon zag hij haar in Zweinsveld met Wood."

"Oh... echt waar?" Ace's ogen werden iets groter.

"Ja, het spijt me, Ace," vertelde Jenna hem.

"Wat? Nee, nee je hoeft geen sorry zeggen. Dit is geweldig, toch? Melanie heeft gekregen wat ze wilde," zei Ace met een geforceerde glimlach op zijn gezicht. "Ik ga even naar boven, ik zie jullie later."

Jenna wendde zich weer tot Andy, die een frons op haar gezicht had.

"Arme Ace.."

Toen Melanie bij de Ravenklauw-toren terugkwam , ging ze met haar zak vol snoep naar de Meidenslaapzaal en trof Andy aan op haar bed. Ze was aan het genieten van haar luie middag.

"Daar ben je!" zei Andy en ging recht op zitten. "Je bent de hele dag weg geweest!"

"Nou, niet echt. Ik was in het kasteel aan het lezen voordat ik naar Zweinsveld ging."

"Met Wood."

"Ja met Wood. Allemachtig, Zweinstein zit vol roddelkoninginnen," lachte ze.

"Brandon zag jullie twee op Zweinsveld terwijl hij daar was."

"Aah, dat verklaart het dan."

"Wat heb je gekocht?" vroeg Andy en ging bij Melanie op bed zitten.

"Het gebruikelijke, gebakjes en chocolade. Ik denk dat ik voorlopig ga stoppen met taart eten."

"Hoe ging het?"

"Zacharinus' was Zacharinus', niet veel is-"

"Kom op, Mel, je weet waar ik het over heb... hoe ging het met jou en Oliver? Het was praktisch een date."

"Om eerlijk te zijn, het was niet wat ik had verwacht, maar het was wel interessant."

"Interessant?"

"Ja... interessant."