Strategy | Oliver Wood [NL]

Hoofdstuk 29

In plaats van haar vakantie te verspillen met denken aan Oliver en haar verwarde gevoelens voor de jongen, besloot Melanie dat ze een leuke tijd zou hebben met haar familie en Andy. Het bestond uit lange dagen en nachten van advocaat drinken, spelletjes spelen en winkelen met Daphne. Voorlopig negeerde Melanie volledig elk gesprek over een jongen en genoot ze van de tijd dat ze vrij hadden.

De realiteit trof haar weer toen de drie terug waren op King's Cross Station toen de kerstvakantie ten einde liep.

Ze stond naast Andy voor de Zweinsteinexpress en staarde naar de trein terwijl Daphne Carter gedag zei. Carter had een geweldige kerst, verwend met honderden cadeaus en nog verder verwend met het koken van zijn moeder. Hij keerde iets zwaarder en een stuk gelukkiger terug naar school. Toen ze Carter op het voorhoofd kuste, wenste Daphne hem een ​​goede rest van het schooljaar voordat ze zich tot Melanie wendde.

"Kom hier en geef me een knuffel."

Melanie liep naar haar toe en sloeg haar armen stevig om haar moeder heen.

"Nu wil ik dat je naar me luistert, Mel," begon Daphne terwijl ze haar dochter vasthield. "Je bent jong en mooi, en op dit moment hoef je je geen zorgen te maken over jongens. Je bent slim, concentreer je op je studie. Als het zo is dat de juiste jongen langskomt, of het nu Oliver, Ace of iemand anders is, geef hem dan vooral een date, maar richt je hele leven er niet op. Er zijn zoveel dingen in het leven die je moet ervaren en je zult ze uiteindelijk missen als je al je tijd besteedt aan jongensgek. Begrijp je dat?"

"Ja mam." Melanie glimlachte.

"Goed. Ik hou van je, Mel."

"Ik hou ook van jou, mam."

Daphne liet haar los en trok haar extra kind Andy in een knuffel en wenste haar een goed jaar.

"Veel plezier allemaal!"

Melanie stapte achter Carter in de trein, die snel verdween toen hij in de trein stapte om zijn vrienden te zoeken om te pronken met zijn nieuwe cadeautjes.

Andy en haar vonden een coupé en ploften neer in de stoelen.

"Dus wat ga je doen aan je situatie?" vroeg Andy haar terwijl ze haar benen op de stoel tegenover haar gooide. 

"Niets." Melanie haalde haar schouders op. "Ik ga naar mijn moeder luisteren. Ze heeft gelijk, het begin van het schooljaar ben ik zo gefocust geweest op Oliver en al die dingen. Dat ik echt ben vergeten waarom ik naar deze school ga..  ik hoef me geen zorgen te maken over jongens, ik moet me zorgen gaan maken over de S.L.IJ.M.B.A.L.-en.

Oliver zag Melanie arriveren  met het meerendeel van de studenten die met Kerstmis naar huis gingen. Hij zwaaide even naar haar toen ze gingen zitten aan de Ravenklauw-tafel. Zijn actie leek haar in de war te brengen, maar ze glimlachte en zwaaide naar hem terug. 

"Kijk jullie twee... naar elkaar zwaaien." Todd grijnsde. "Ik hoor de trouwklokken al."

"Houd op, Todd."

'Ik zeg alleen dat je nu kunt...'

Oliver schudde zijn hoofd voordat Todd verder kon gaan. "Ik ben klaar met luisteren naar je relatieadvies, het enige wat het heeft gedaan is het erger maken."

"Oh, geef mij niet de schuld, mijn advies werkt, zolang mensen het maar goed gebruiken."

"Nou, ik ga de dingen vanaf nu op mijn manier doen en ik zie wel waar dat me brengt, vind je dat goed?"

Todd keek naar de tafel. "Ja tuurlijk, maat, doe je ding," zei hij op een stillere toon dan normaal, maar Oliver leek het niet op te merken toen hij weer verder ging met eten.

Melanie keek naar de bosbessentaart die een eindje bij haar vandaan op tafel stond en twijfelde of ze die wel of niet zou opeten.

"Ik zie je naar die taart kijken," plaagde Andy haar. "Weet je hoeveel taart en snoep je tijdens de vakantie hebt gegeten?"

"Blijkbaar niet genoeg, want die taart ziet er nu enorm aantrekkelijk uit."

"Ik zweer dat je gewoon een relatie met taart moet hebben." Andy zuchtte. "Het voldoet aan al je wensen."

"Welkom terug, dames!" Een stem onderbrak hen. De twee keken op en zagen Ace aan tafel zitten met Brandon aan zijn zijde. "Hebben jullie een leuke kerst gehad?"

"Ik werd niet Andrew genoemd, dus ja, het was best goed voor mij!" lachte Andy.

"Mel?"

"Het was best leuk om te zien hoe Andy verslagen in Toverschaak werd door Carter," glimlachte Melanie

"Het was één keer!"

"Oh, het was zo niet één keer!" lachte Melanie. "Hoe zit het met jou Ace, hoe was je kerst, nog iets moois gekregen?"

"Ik heb nieuwe schoenen," antwoordde hij terwijl hij zijn benen optilde om het te laten zien.

"Heel fijn," zei ze.

Toen ze eenmaal waren  naar de Ravenclaw-toren teruggekeerd, gingen Melanie en Andy naar boven en troffen Jenna al in haar bed aan.

"We hebben je gemist bij het avondeten," zei Melanie.

"Ik zit nog vol van Kerstmis." vertelde Jenna. "Het aanzien van eten maakt me misselijk."

"Aww arm ding," zei Andy en ging naast Jenna zitten.

Melanie zat op haar bed en keek naar de twee.

"Oké," zei ze nadat ze de twee meiden had geobserveerd, "ik ga gewoon extreem direct zijn en het jullie twee vragen... zijn jullie samen of niet?"

Andy en Jenna keken haar met grote ogen aan, maar Melanie leek niet teruggekeerd van streek te zijn.

"Is dat een nee of een ja?"

Andy wreef met haar handpalmen tegen haar shirt en keek vervolgens op naar haar beste vriendin.

"Kijk, het is niet officieel of zo," antwoordde Jenna plotseling. "We proberen gewoon zelf dingen uit te zoeken. Zeg alsjeblieft niets, Melanie."

"Ik was het niet van plan, maar als jullie niet willen dat mensen het weten, willen jullie het misschien wat minder duidelijk maken, lachte ze.

"Ga je het tegen niemand iets zeggen?" zei Andy.

"Andy, ik praat niet met veel mensen."

"Zelfs niet Ace? Of Brandon?" vroeg Jenna.

"Nee, ik zal het ze niet vertellen. Het zijn niet hun zaken. Het was ook niet van mij, maar ik wil het al een tijdje weten."

"Hoe lang vermoedde je het al?" vroeg Andy.

"Aangezien jullie plannen lijken te maken op hetzelfde moment dat ik een van jullie vraag om iets te doen. Ik vermoedde het toen al een beetje, maar zoals ik al zei, het zijn mijn zaken niet. Neem jullie tijd."

**

dit hoofdstuk geschreven terwijl ik wk finale kijk. ik ben niet echt fan van voetbal, maar mijn ouders willen het graag zien.