My Innocent Pretender

Chapter 27

Anna's POV

"Take off your clothes." Sabi ni Adam.

Tama ba ang narinig ko? Ewan kung bakit pero hindi ako makagalaw dahil sa gulat. Pinaglalaruan lang ba ako ng tenga ko? I blinked my eyes, hindi naman siguro ako nananaginip, di ba?

Bigla siyang naghubad ng pang itaas dahilan kung bakit ako napatakip sa'king mata gamit ang dalawang kamay ko. Those muscles I saw though.

"A-ano b-bang ginagawa mo? B-bakit ka naghuhubad?" Kinakabahan ako, besh!

"Relax, babe. Just changing clothes." halatang natatawa siya sa reaksyon ko.

Teka, bakit pakiramdam ko sinasadya niya talagang ipakita sa'kin yang muscles at abs niya? Sarap pa naman pisilin. Gosh, Anna. Stop it! Behave uy!

Nasagi niya ang mga kamay kong nakatakip sa'king mga mata habang may inaabot sa likod na upuan kaya biglaan kong naibaba ang mga kamay ko.

Sa bilis ng mga pangyayari, hindi ko na namalayang nasalo na niya pala ang ulo ko at hawak niya ako saking kanang balikat para mapa-steady ako sa pagkakaupo. Kamuntikan pala akong mahulog.

Bakas na bakas sa mukha niya ang halong gulat at kaba. Alam kong hindi niya iyon sinasadya pero bakit parang ang lapit-lapit ng mukha niya sa'kin?

Teka lang... Hindi ba siya makatulog ng maayos kaya ang bigat ng eyebags niya? Pero in fairness, ang gwapo pa rin niya ha, at ang bango pa ng hininga. At ang mga mata niya, nakakaakit pagmasdan at kay itim ng kulay nito at saka, napakanatural talaga ng pagkapula ng mga labi niya.

Naalala ko tuloy nung nahalikan ko siya noon. Ang lambot at ang sarap niyan. Pwedeng maulit? Can I kiss that lips of yours, Adam?

"Why not?" He said and I saw his wolfish grin. Napabalik ako sa katinuan sa narinig ko. What? Did I just say that out loud?

Itinulak ko ang matigas niyang dibdib upang makalayo na kami sa isa't-isa bago pa man niya pagbigyan ang nasabi ko. Parang kinikiliti ang mga kamay ko sa sandaling pagtulak sa dibdib niya. My goodness nakakahiya ka, Anna! Isa pa 'tong mukha ko, kay daling mag blush!

Siniksik ko ang sarili sa pintong nasa gilid ko at itinuloy ni Adam ang pagbibihis niya.

Ramdam at dinig ko ang paghubad niya ng kanyang jeans. Nakaramdam ako ng biglang init sa katawan. Umuulan naman, bakit parang ang init ng katawan ko? Pinaypay ko ang mukha ko gamit ang kaliwa kong kamay.

"I bring extra shirts and pants wherever I go, just in case. You can use some." Pagkuway sabi ni Adam. Tapos na ba siyang magbihis?

"Ah... I see." tanging sagot ko, kunwari'y nakatingin pa rin sa labas.

Ang lakas pa rin ng ulan.

"I'm done. You can change now."

"Kailangan ba talaga dito ako magbihis?" Reklamo ko.

Babae ako at may mga parteng dapat ako lang makakita unless mag-asawa na kami. Tsaka, Anong tingin niya sa'kin, katulad ng mga babae niyang willing maghubad mismong sa harap niya? Pero saan nga naman ako magbibihis kung ganito kalakas ng ulan?

"I know what you're thinking. Please, magbihis ka na, baka magkasakit ka pa nyan. Hindi ako titingin. Pero kung gusto mo eh di..."

"H'wag na!" Tinakpan ko ang bibig niya sa hiya.

Pareho kaming nagulat sa ginawa ko. May sinabi siya pero hindi ko maintindihan ng maayos dahil sa kamay kong nakatakip pa rin sa bibig niya.

Nakiliti ang palad ko nang bigla niya itong dilaan kaya binawi ko agad ang kamay ko. Tiningnan ko yung parteng dinilaan niya.

"You taste so sweet."

"Bakit mo naman ginawa-"

He kissed me. Nasorpresa ako, pero hindi ko magawang itulak siya palayo. Naging mapusok at mapanghanap ang mga halik niya. Hindi ko mapigilang magpaubaya at tumugon sa bawat galaw ng dila niya...

Then I realized, I missed him. I missed him so much more than I could tell myself. I missed him so that I could give up everything now.

Then I felt his hand cupping the back of my head. Kissing me deeper with thirst and passion. His hands roamed on my back. I felt our bodies burning kahit malamig ang panahon.

Nadismaya ako nang itigil niya ang paghalik. Niyakap niya ako at kapwa kami naghahabol ng hininga.

"I'm sorry. I've been holding myself back everytime I see you. And just now, I almost loose myself again. I almost did something you might not want o pagsisihan mo sa huli."

He released me. Kinuha niya ang bag sa likod at binigay sa'kin ang button down plain white polo shirt niya at white towel.

"Pagkatapos mong magbihis, babalik na tayo sa resort." tumalikod na si Adam.

TAHIMIK lang kami sa byahe. I can feel him stealing glances at me while I'm just staring outside the car window.

Kaya pala sinabi niyang muntik na siyang mawalan ng kontrol sa sarili dahil kahit ako, hindi ko alam kung paano niya halos mahubad ang bra ko nang hindi ko namamalayan. Nakakahiya tuloy!

(End of Anna's POV)

_____

Adam's POV

What have I done? I almost loose myself with just the taste of her palm. Nababaliw na nga siguro ako. Muntik ko na siyang... Arghhh! I love her taste so much, nakakabaliw!

Tahimik lang ang byahe namin pauwi sa resort. Is she mad at me? Mukhang malalim ang iniisip niya.

NANG marating namin ang resort, tumila na ang ulan. Agad kaming bumaba ng sasakyan ko sa tapat mismo ng bahay ni Anna.

"Thank you, sir. Pasensya na nadumihan tuloy yung kotse n'yo." Sabi niya ng nakayuko. Her face looked reddish. It's surely different from her blushing.

"Are you okay?" I used my forehead in checking her's. "You have fever?"

Nagulat siya saka nagpa iling-iling. Inilayo niya ang noo niya sa'kin. "Wala lang to. Tsaka kaya ko na ang sarili ko."

Napasigaw siya nang buhatin ko siya bigla at ipinasok sa bahay niya. Hindi naka-lock ang gate, pati na rin ang main door ng bahay niya, siguro ay dahil may mga guards naman kaya tuloy-tuloy lang ako sa pagpasok.

"Ibaba mo na'ko. Kaya ko naman maglakad. Konting init lang to. Ano ba?"

"Which floor is your room?" Tanong ko kahit narinig ko siya.

"Ibaba mo muna ako-"

"I will not. Pag hindi mo pa tinuro sa'kin ang kwarto mo, dito kita tutuluyan." Ngumuso ako sa malapad niyang sofa. "There. You know what I mean, baby." I smirked trying to scare her.

I saw her eyes grew wide in shock and her face turned redder.

"Sa taas!" Sabay turo niya.

Napatawa ako. She's so innocent. Kung alam n'ya lang na mas marami akong magagawa sa kanya kung nandu'n kami sa kwarto n'ya.

(End of Adam's POV)