Эрт урьд цагт нэгэн эрвээхий байжээ.
Тэр олон цэцэг дамжиж явдаг ч чин үнэнчээр нарыг л хайрладаг байж.
Гэтэл тэр нэгэн өдөр хайрт нарандаа хүрж үзэхийг хүсэж гэнэ.
Тэгээд тэртээх алс руу нисээд, нисээд, нисээд л байв.
Гэвч тэр шатчихсан.
Тэгтлээ их хайрласан нэгэн нь түүнийг алчихлаа.
Тэр эрвээхий өөрийн сонгосон хайрынхаа хэрцгийг, дурлалын халуундаа шатаж байна гэж эндүүрээд нүүр дүүрэн мишээх үед, үнс болсон бие нь салхины аясыг дагасаар шимсэн цэцэг бүрийнхээ дээр тортог болон буулаа.
