Mijn 18e verjaardag ~ Bankzittergriep

Deel 1⁎

alvast van te voren het kan zijn dat sommige delen heel overdreven zijn maar dat vind ik zelf heel leuk om te schrijven, ik hoop dat jullie het ook leuk vinden om te lezen maar alvast sorry!

"Bente ben je bijna klaar!?" roept mijn moeder vanuit de woonkamer naar boven. "Ja ik ben klaar maar ik krijg het knoopje van mijn jurk niet dicht", "ik help wel kom maar naar beneden". "Lukt het?", "Ja ik heb m bijna". Wanneer mijn moeder het knoopje van mijn jurk dicht heeft lopen we naar de auto en we rijden naar het restaurant. "Hebben jullie al een idee wat jullie willen eten?" vraagt pap ons , "Ik heb geen idee wat ze hier hebben" zeg ik en Romee en Vince kijken me aan en knikken.

"Is niet erg we hoeven ook nog niet te bestellen" zegt mam, "Ja waarom vraagt papa het dan" zegt Romee en kijkt hem aan. "Geen idee eigenlijk" zegt papa lachend en seint ons mee naar binnen. "Pa ik vind dat jij een plek uit mag kiezen toch mam Romee en Vince?", ze knikken alle 3 en papa loopt als een blij kind naar de plek naast het mega aquarium van het restaurant. We gaan zitten en bestellen gelijk allemaal iets te drinken. "Proost op de 58ste verjaardag van papa!" zegt Romee en heft haar glas.

We doen hetzelfde en naar een paar minuten komt de ober onze bestellingen opnemen. "goede avond, kan ik iets voor jullie betekenen?" vraagt de ober en kijkt mij aan. "Ja we willen graag bestellen als dat kan" zegt mijn moeder tegen de ober, "Ja tuurlijk daarvoor ben ik hier!" zegt de ober en geeft mij een knipoog. Ik lach een beetje ongemakkelijk naar hem omdat ik eigenlijk niet wil lachen. We hebben allemaal gezegd wat we willen eten en de ober is gelukkig weg.

"Bent die ober ziet jou volgens mij wel zitten, jij?" vraagt Vince aan me omdat hij ziet dat dat absoluut niet zo is, "Hou je bek je weet dat ik er naar van wordt als mensen mij ineens een knipoog geven en me de hele tijd aan blijven kijken met een vieze blik". "Grapje, rustig aan ik zeg alleen iets", "jaja zeg maar snel grapje he kut kind" zeg ik en begin hem te zacht te slaan omdat ik weet dat hij dat niet leuk vind.

"Ey bitch doe eens niet!" zegt Vince en slaat mij harder terug, "Auw die was echt hard!" en ik sla hem weer. Zo gaat het een tijdje door totdat de ober met ons eten aan komt, "de carpaccio" zegt de ober en Romee, pap en Vince wijzen naar mama. "De lasagne" zegt hij weer en iedereen wijst naar mij, hij zet de lasagne voor me neer en geeft me weer een knipoog, "kijk eens, eet smakelijk". De ober deelt alles uit en gaat dan weer weg.

"Oké mam ik wou dit eigenlijk niet zeggen omdat we hier zitten voor papa's verjaardag maar ik vind die ober echt eng, ik boedel kijk hoe die steeds naar me kijkt en doet". "Komt goed schat we gaan als we het eten op hebben, dan eten we ergens anders een toetje", "mam je bent de beste!". We eten ons eten en dan gaan we gelukkig, We gaan naar een of andere vage ijs zaak en eten daar een ijsje als afsluiter van de verjaardag van papa.

Als we naar de auto lopen stoot een jongen tegen me aan, ik kom met mijn hooft tegen zijn schouder precies tegen mijn slaap en niet zo zacht ook. Ik voel alles om me heen wat beginnen te draaien, "gaat het? Het spijt me echt ik wist niet dat er iemand van die kant kon komen echt sorry" zegt de jongen. "Het gaat wel ik ben alleen wat duizelig maar verder gaat het, ik snap het t is ook donker logisch dat je t dan niet ziet en weet", "weet je zeker dat het gaat? Je ziet bleek".

"Ja echt, maak je maar geen zorgen", "oké" zegt de jongen niet helemaal zeker. Ik loop naar de auto omdat iedereen voor me liep dus ze zitten al in de auto, ik voel mijn hoofd steeds zwaarder worden en zie zwart. Ik val neer op de parkeerplaats, de jongen was nog niet weg dus rent naar me toe om te kijken of het gaat. "Hallo? Ben je er nog?" de jongen blijft bij me zitten en heeft de ambulance gebeld. "Ambulance met wie spreek ik?",

"Hoi met Matthyas Het Lam, ik liep net terug naar mijn auto en toen rende er een meisje met een noot gang tegen me aan met haar slaap kei hard tegen mijn schouder aan, nu licht ze op de parkeerplaats en ze wordt niet wakker". "Oké helder we komen er aan, bedankt voor uw belletje!", "jullie bedankt". "Oké meid het komt goed de ambulance is onderweg". Een minuut of 5 later hoor ik heel vaag ergens een sirene vandaan komen maar ik heb geen idee wat er verder om me heen gebeurt.

"Hallo meneer bent u Matthyas Het Lam?", "ja dat ben ik fijn dat jullie zo snel konden komen", "tuurlijk geen enkel probleem, maar wat is de situatie?". "Ik was onderweg naar mijn auto om naar huis te gaan en toen kwam er uit dat steegje een meisje met een kei harde sprint tegen mij aan met haar slaap tegen mijn schouder en nu licht ze hier", "Oké duidelijk we gaan even kijken wat wie nu hier kunnen betekenen".

(even nogmaals dit deel is heel overdreven dus de kans dat dit in het echt gebeurt is heel klein dat weet ik ook wel maar dit is toch niet het echte leven dus why not!)

Ik wordt langzaam wakker en zie allemaal mensen om me heen en schrik. "Huh wat is dit, wie zijn jullie en waar is mijn familie?", "rustig aan meid je bent veilig, je bent gebeld door je moeder ik heb opgenomen en gezegd wat de situatie is. " Ze zijn onderweg" zegt de jongen tegen me. Een minuut of 10 later komt er een witte peugeot de parkeerplaats op rijden. "Is dat je familie?" vragen de medewerkers van de ambulance.

"Ja, hoe laat is het eigenlijk?", "half 11, meneer wij gaan terug en veel beterschap". "Is goed bedankt voor het komen!", "hey nogmaals echt sorry het spijt me echt enorm", "is al goed kan iedereen overkomen echt waar! Lief dat je zo goed voor me zorgde ik waardeer het enorm!". "Tja zo ben ik nou eenmaal" zegt de jongen ongemakkelijk terwijl hij over z'n arm wrijft.