അവൾ അവസാനമായി കണ്ട കാഴ്ച രുദ്രന്റെ മുഖമാണ്.... പിന്നീട് എന്തോ തന്റെ കാഴ്ചയെ മറയ്ക്കും പോലെ തോന്നി....
തന്റെ ബോധം മറഞ്ഞതാകുമോ എന്നുവരെ പാറു സംശയിച്ചു..... പക്ഷെ ഉപബോധ മനസ്സിലും അവളുണർന്ന് തന്നെയാണ് ഇരുന്നിരുന്നത്....
കാഴ്ച പൂർണ്ണമായും ഇരുട്ടായ പോലെ.... പക്ഷെ കാതുകൾ നന്നായി കേൾക്കാം....
പുറത്തുനിന്നും പലരുടെയും നിലവിളികളും വാള് വീശുന്ന ശബ്ദ ധ്വനികളും അവളുടെ കാതുകളിൽ മുഴങ്ങി കേട്ടു.....
അവൾ ഉൾമനസ്സിൽ കിടന്ന് ഭയന്ന് വിറച്ചു....
തന്റെ ശരീരം അനിയന്ത്രിത വേഗത്തിൽ ചലിക്കുന്ന പോലെ പാറുവിന് തോന്നി....ചുറ്റും നടക്കുന്നതെന്തെന്ന് അവൾക്കൊരു പിടിയുമില്ലായിരുന്നു.... ഏറെ നേരത്തിനു ശേഷം എല്ലാം ശാന്തമായി.....
അവളുടെ കാഴ്ച പതിയെ പതിയെ തിരിച്ചുവരുന്നത് പാറു സ്വയം അറിഞ്ഞു....
അവൾ മുന്നോട്ട് നോക്കി.....ഒരു മങ്ങിയ കാഴ്ച.....
ആരോ മുന്നിൽ ഇരിക്കുന്നു.....
പാറു കണ്ണുകളടച്ച് തല കുടഞ്ഞുകൊണ്ട് അവിടേക്ക് നോക്കി..... ഇപ്പൊ അല്പം കാഴ്ച തെളിഞ്ഞു വരാൻ ആരംഭിച്ചിരുന്നു...
മുന്നിൽ കണ്ട ആളെ അവൾ നോക്കി.....
അത് രുദ്രൻ ആയിരുന്നു.... അവൻ ഷർട് ധരിച്ചിട്ടില്ല..... ചുണ്ടിൽ ക്രൂരമായൊരു ചിരിയും....... എന്തോ പന്തികേട് തോന്നി ചുറ്റിനും നോക്കിയ പാർവതി ഞെട്ടി വിറച്ചു....തലയേത് ഉടൽ ഏതെന്നു അറിയാത്ത വീണുകിടക്കുന്ന മുപ്പതോളം ആളുകൾ.....
ആ മണ്ണാകെ രക്ത നിറമായി മാറിയിരിക്കുന്നു....