🕷️𝑬𝑵𝑭𝑶𝑹𝑪𝑬𝑹🕷️

✎𝙿𝙰𝚁𝚃:18ᝰ

بوی ادکلن تند و سرد صدای بلند موزیک رقص نور، جیغ و داد هیجان غیر قابل کنترل مهمونها.

قالب بورلین یخ به کندی داخل ویسکی ذوب میشد نگاه بکهیون از طبقه بالا به پایین بود همه در حاله رقص.

انگشت باریک و بلندش رو لبه لیوانش میچرخید و داشت تک تک مهمونها رو تماشا میکرد.

تاجر ،بانکدار ،سیاستمدار ،دلال پول ،قاچاق چی مواد ،سهامدار ، رئیس بیمارستان، سرمایه گذار، قاضی، رئیس پلیس.

تک تک اونا آدم های سرشناسی بودن که بکهیون به خوبی همشون رو میشناخت نیشخند باریکی گوشه لبش شکل گرفت، همه اونا بعد از شنیدن اینکه بکهیون به این مهمونی دعوت شده خودشون رو به اینجا رسونده بودن تا براش دم تکون بدن و چاپلوسی کنن، تا جلوی چشمش باشن،و مورد توجه بیون آندراس قرار بگیرن.

بکهیون جرعه ی دیگه ای از ویسکیش رو نوشید چرا صدای موسیقی اینقدر بلند و آزاد دهنده بود؟

اما بکهیون قرار بود تظاهر کنه هیچ مشکلی نداره هر چند درد شقیقه هاش از ساعتی پیش شروع شده بود و مثل موریانه مغزش رو میخورد.

مدتها میشد که تو چنین مهمونی هایی شرکت نکرده بود برای به چشم اومدن و جذب افراد مورد نظرش مجبور بود این چند ساعت رو تحمل کنه.

دستش رو روی گردن عرق کرده اش کشید و با چشمای خمارش زل زد به صحنه رقص چرا تمومش نمیکردن همه ی این حرکات تکراری بودن.

سهون که تمام مدت کنارش نشسته بود داشت به تفریح سالم خودش میرسید و از دید زدن دخترها و نوشیدن آبجوش لذت میبرد به هر حال اونم داشت کلافه میشد و انگار بکهیون قرار نبود با کسی برقصه.

خودش رو جلو تر کشید و به نیم رخ بکهیون خیره شد حتی چشماش هم به فکر فرو رفته بودن.
_هی...داری به چی فکر میکنی؟

مردمک چشم های بکهیون یک سانت هم جابه جا نشد داشت دختر سیاه پوستی رو نگاه میکرد که با لوندی خودش رو روی میله باریک رقص وسط سالن میکشید و همراه با رتیم آهنگ میرقصد موهای بلند وفری داشت که نیمی از چهره اش رو پوشنده بودن.
"همه چیز رو به راهه من میتونم کمکت کنم"

صدای سهون دوباره کنار گوشش پیچید:
-بکهیون؟

"من نمیذارم بهت آسیب بزنن میتونم تا مرکز پلیس برسونمت"

قاطعیتی که تو صدای چانیول موقع کمک کردن به اون دختر موج زده بود تحسین برانگیز بود طوری که انگار مطمئن بود کسی نمیتونه بهش صدمه بزنه.

اخم های سهون تو هم گره خورد:
-داری به اون عوضی فکر میکنی؟
_از کجا اینقدر مطمئن بود که من عاشق برند سیگارش میشم؟