Μεθυσμένα Παραληρήματα

Μικρή ωδή στη Νύχτα

Αυτό το γράφω
σ' εσένα, την αρχαία μητέρα
όλων των αληθινών
πραγμάτων.

Νύχτα, εσυ
εσυ που με κάνεις ποιητή
σ' εσένα
του μυαλού μου
τις καλύτερες καύλες
πρόσφερα ως
σπονδή.

Νύχτα, εσυ
εσυ που δίνεις γοητεία
στις μουσικές μου,
και τις μοναχικές βόλτες
στην άδεια πόλη που κοιμάται,
εσυ που κάνεις το ουίσκι
το κρασί, τη μπύρα
και την τεκίλα
φίλους με τις φλέβες μου
ευγενικούς.

Νύχτα
σ' εσένα χρωστάω
τις νίκες και τις ήττες μου
την έμπνευση
τα γόνατα
που αντέχουν ακόμη
και αυτό το μυαλό
που αρνείται να ξεστομίσει
τα πιο εύκολα ναι.

Νύχτα
σ' εσένα ομνύω
την αρχαία μου μητέρα
την μάγισσα, ιέρεια
και φίλη.