Whisky & Chocomel - verhaaltjes

Bloemen

Vrijdagochtend rent Eva haar vaste ronde langs de Maasboulevard. Het was inmiddels niet zo koud meer als een paar weken geleden, maar toch heeft ze even nodig voor ze is opgewarmd. Ze rent de Kennedy brug over op weg naar het Onze lieve vrouwen plein. Maar net voor ze daar is slaat ze linksaf de Sint Bernardusstraat in. Onderweg naar nummer 13, de Ponti. Nahijgend opent ze de bruine deur. Ze schiet meteen de trap naar boven op. Op weg naar de warme douche dat haar toch wel koude lichaam zal doen opwarmen.

Eva geniet altijd van haar douchemomentje. Alle sores van de afgelopen dagen lijken dan van haar af te glijden. Helaas komt alles daarna gelijk weer terug, net of ze weer terug op aarde gezet wordt. Maar dit douchemomentje gebruikte ze om even terug te gaan naar het korte liefdevolle moment wat ze had gedeeld met haar partner gisteravond. Het begon bij een boeket met de allermooiste bloemen.

Ze hadden een saaie kantoordag gehad. Ze waren klaar met hun werk. Hun baas had ze op tijd naar huis laten gaan. Doordat ze nog een uurtje langer vrij waren had Wolfs besloten om nog even de stad in te lopen. Ingrediënten kopen voor een uitgebreide maaltijd. Iets Aziatisch had hij haar beloofd. Zij ging wel gelijk naar huis. Ze had er uit verveling maar een boek bij gepakt. Het boek ging over een man en een vrouw die samen de misdaad bestreden. Echt goed had ze zich er niet in verdiept. Haar aandacht had ze ook niet goed bij het boek kunnen houden. Al gauw had ze het daarom dan ook maar weg gelegd.

Gelukkig had ze niet lang na hoeven te denken over wat ze dan zou gaan doen. Boven had ze de deur open horen gaan. Haar partner was terug van zijn rondje in de stad gekomen. Nu zou ze in ieder geval naar zijn kookkunsten kunnen kijken. Toen ze hem van de trap af zag komen lopen was haar aandacht gelijk naar de grote bos bloemen in zijn handen getrokken. De prachtigste bloemen hadden in de bos gezeten. Hij had ze aan haar gegeven en verteld dat de bijzondere bloemen voor een bijzondere vrouw waren. Haar wangen waren gaan gloeien. Oprechte complimenten had ze nooit goed kunnen aannemen. Ze had hem daarom bedankt met een glimlach.

In gedachten waste ze haar haren. De geur van haar shampoo snoof ze op. Een verrukkelijke kokosgeur kwam haar neusgaten binnen. Ze kon oprecht genieten van de frisse geur van haar pas gewassen haar. Haar kleine geluksmomenten in het leven. Met haar vingers draaide ze cirkels over haar hoofdhuid om de shampoo goed te verdelen. Het schuimde al snel, een teken dat haar haar schoon was. Ze hield haar hoofd onder het warme stromende water en liet de shampoo uit haar haren spoelen.

De bloemen had ze schuin afgesneden en in een vaas gezet. Het boeket had een mooie plek op tafel gekregen. De houten tafel was nog altijd haar favoriete meubelstuk in huis geweest. Ondertussen was ze ook gefocust op haar partner die aan het koken was. Uren had ze kunnen kijken naar de man voor haar. Af en toe had hij een blik naar haar geworpen. En als ze dan had gekeken kreeg ze een knipoog toegeworpen. Heerlijk had ze de avond gevonden. Toen hij klaar was met koken en zij de tafel gedekt had waren ze in stilte aan hun eten begonnen.

Ze had bedacht dat ze met haar woorden hem nog niet had bedankt voor het boeket. Hij had het weg gewuifd. Had niks willen horen van haar woorden. Ze had hem dan maar bedankt door de tafel af te ruimen. Toen ze bijna klaar was had hij haar hand vast gepakt. Omdat zij nog steeds stond had hij haar makkelijk naar zich toe kunnen trekken. Door de kracht van zijn arm was ze half bovenop hem gevallen. Toen ze weer rechtop stond had hij zijn hand op haar heup gelegd en een kus op haar hand gedrukt. Haar ogen hadden de zijne ondertussen gevonden. Een lichte blos had zich op haar wangen gevormd. De vlinders die normaal ver weggestopt zaten hadden ze zich naar de voorgrond gewurmd. Heel even was ze verdronken in zijn ogen. Nog voordat hij kon opstaan, waar hij aanstalten voor had gedaan, had ze het oogcontact verbroken en wenste ze hem welterusten. Het was toen pas half negen, maar ze had geweten dat ze te ver zou zijn gegaan als ze nog vijf minuten langer met hem in een ruimte was gebleven. Hij had een welterusten achter haar aan gemompeld. Ze had het nog maar net kunnen horen.

Gisteravond was voor Eva van Dongen een moment van velen waarop ze bang was voor haar gevoelens. Ze kreeg het benauwd als ze dacht aan de liefde. Zelfs al het warme water van de wereld kon dat niet wegspoelen. Ze baalde vreselijk dat ze altijd maar weg wilde lopen van de liefde. Maar het was ook haar enige houvast in het leven. De muur voelde veilig. Als een verdedigingsfort die haar beschermde voor de buitenwereld. Toch had ze intens genoten van zijn aandacht en de lieve gebaren die daarbij hoorden. Een brede glimlach verscheen bij deze gedachte op haar gezicht.

Langzaam draaide ze de kraan uit. Toen deze eenmaal uit was pakte ze haar handdoek. Ze stapte vervolgens de douche uit, met haar voeten kwam ze op de badmat. Plotsklaps kwam ze weer terug op aarde. De fijne gedachtes aan gisteravond en haar gevoelens verdwenen als sneeuw voor de zon. Die kwamen pas weer naar boven bij een volgende douchebeurt. Ze keek er nu al naar uit. Voor nu was ze weer de harde vrouw die haar gevoelens alleen toonde als dit echt nodig was. Haar dag was begonnen.