-იდიოტო
თეჰიონს ტირილით ჩაეხუტა. ჯიმინიც მოეხვია
-ეხლა ჩაიცვი და წავიდეთ?
-სად?
- არ მინდა მთელი საღამო აქ ჯდომა. გარეთ გავიდეთ
-ჯიმ მართლა მაპატიე ხომ?
-წადი ჩაიცვი
თეჰიონი უცებ ადგა და ბარგთან მივიდა, ტანსაცმელი ამოიღო და მალევე გაემზადა
-მზად ვარ
-წავედით
ჯიმინმა კარები გააღო და ორივე გარეთ გამოვიდა
-თე კარაგდ ხარ
მარკი ეგრევე მასთან მივიდა
-ჩვენ წავალთ და მალე მოვალთ
არავინ შეწინააღმდეგებია
ორივე გავიდა სახლიდან. ჯიმინმა ჯონკუკს მიწერა
-ჯონკუკ თეჰიონთან ერთად ვარ და შემაგვიანდება არ დამელოდო.
-შერიგდით?
-დაახლოებით
ჯიმინმა ტელეფონი გამორთო და მანქანში ჩაჯდა
-სად მივდივართ?
-ჯერ მაღაზიაში და მერე სახურავზე, დღეს ლამაზი ცაა
ჯიმინმა მანქანა დაძრა და წავიდა. მაღაზიაში სასმელი იყიდა და უკან დაბრუნდა. ღვედი შეიკრა და მანქანა ისევ დაძრა
-ჯიმ
-გისმენ
-ხომ მაპატიე
-თეჰიონ არ შეგიძლია გაჩუმდე და უბრალოდ ჩუმად ვიყოთ
-ვერ ვხვდები რა ხდება. მეჩხუბე დამტოვე და ერთი კვირის მერე ჩემთან მოდიხარ და მეუბნები ადექიო, ვერ ვხვდები მაპატიე თუ არა. ჯიმ არ მინდა შენთან ისეთი ურთიერთობა სადაც არ მპატიობ და ჩემზე ბრაზდები.
-მაპატიე თეჰიონ რომ ყველაფრის ასე მარტივად დავიწყება და პატირბა არ შემიძლია, ჩემი ტვინი ამდენის გადახარშვას და გადატანას მოკლე დროში ვერ ახერხებს
-ხო მაგრამ ჯიმ მართლა ვწუხვარ, თავს საშინლად ვგრძნობ რომ იმედები გაგიცრუე . ვიცი რომ ჩემგან ასე მოქცევას არ ელოდი, ვიცი რომ ჩემი იმედი გქონდა მაგრამ ჯიმ მეთვითონ ისეთ გაურკვევლობაში ჩავარდი ვერ მივხვდი რა იყო სწორი და რა არასწორი
-ისევ გიყვარვარ?
-რა?
-ჩემ მიმართ გრძნობები დაგრჩა?
-ისე აღარ გიყურებ ჯიმ. საკუთარი თავი დავარწმუნე რომ შენ ჩემი მეგობარი ხარ და მეტი არაფერი. უბრალოდ ჯიმ, ჩვენ ხომ იუნგის მერე ერთად ვცხოვრობდით , ვერთობოდით და ერთმანეთის მიმართ სითბოს გამოვხატავდით. ამას მივეჩვიე და როცა ეს ყველაფერი დამთავრდა ეს გრძნობებიც მაშინ ვიგრძენი. ვიეჭვიანე ჯიმ და თავს საშინლად ვგრძნობ.
