6.BÖLÜM
-BULANTI-
Etrafında dönüp dolaşan kişilere baktı ama gerçekten pek bir şey düşünemiyordu. Bir ara Wendy'nin ona bir şeyler söylediğine emindi ama anlayamamıştı. Sadece oturup bekliyordu. Tıpkı fırtınadan sonra oluşan o durgunluk gibi geliyordu her şey.
Karşısında duran camın yansıması sayesinde tamamen dağınık görünen yüzü ile karşılaştı. Saçları, yüzü ve her haliyle depresif bir adamdan farkı yoktu. Kendini görmesi içindeki sessizliği birden kesip kendine gelmesini sağladı.
Ayağa kalktığında odadaki gözler ona dönmüştü. Ford hızlıca yanına gelip omuzlarından tutup kendine bakmasını sağladı. Endişeli bakışları üstünde hissettiğinde ne olduğunu biran idrak edemedi.
Sonra birden her şey sanki bir bilgisayara veri aktarır gibi geri geldi. Bulanık ama gerçekti. Korku tekrar vücudunu sardı ama güçlü kalmaya çalıştı. Soran gözleri iki amcası arasında gidip geliyodu.
"Dipper?"
"Ford amca-"
İki ihtiyar adam da rahatlayarak derin bir nefes vermişti. Birkaç dakikadır tepki alamadıkları için daha da endişelenmişlerdi çünkü. Ortamı sessizlik sardığında Wendy Dipper'ı Ford'un yanından çekti ve koltuğa oturttu. İkisinide odadan kovdu ve kapıyı arkalarından kapattı.
Bir süre kapının önünde durdu. Ne demesi gerektiğini düşünüyor gibi bir hali vardı ve en sonunda önüne döndüğünde yüzü gayet yumuşak ve nazik bakıyordu. Dipper Wendy' yi daha önce bu kadar 'sakin' görmemişti.
"Duyduğum şeyler doğru mu ? Ortalığı baya bir karıştırmışsın gibi"
Dipper cevap vermeden koltuğa gömdü kendini. Olayın utancı ve sinirini yeni yeni hissediyordu. Kendine ne olduğunu bilmiyordu bile sadece birden kontrolünü kaybetmiş ve tüm duygularını boşalmış gibi hissetmişti. Sanırım sinir krizi dedikleri şey buydu.
Wendy kaşlarını çatıp genç çocuğun karşısana geçti.
"Eeee konuşmak yok mu ? Kimse seni yargılamıyor Dipper sadece sorunun ne olduğunu bilmek istiyoruz!"
Dipper ne demesi gerektiğini bilmiyordu sadece. Üçgen bir şeytan vardı ya hani geri döndü mü diyecekti? Ne diyebilirdi ki?! Belkide her şeyi kafasında kurguluyor olabilirdi. Belki de diğerleri haklıydı ve kendini kaptırmıştı ve şimdi de yeni senaryolar mu kuruyordu?!
Düşüncelerin bataklığına daha da batarken bu işin içinden nasıl çıkacağını bilmiyordu. Görmezden geleceği yada kaçabileceği bir sorun olmaktan çıkmıştı.
"Bir sorun olduğu yok sadece birden..."
"Birde ne ? Ortalığı karıştırmam gerek falan mı dedin?"
"Hayır! Hadi ama neden birden hepiniz sanki sorunlu biriymişim gibi davranır oldunuz?!"
"Neyden bahsediyorsun Dipper?"
"Duydun işte! Sadece yıllar sonra kasabaya dönüyorum ve herkesin tek düşündüğü gizemlere çok takıldığım mı ? Ben sadece kafamı dağıtacak bir şeyler arıyorum ama hepiniz sanki önüme gelene atar yapan bir ergenmişim gibi davranıyorsunuz!"
Dipper artık kendini tutmayı kesmiş gibiydi ama şimdide düşünmeden konuşuyordu işte. Sadece artık her şeyin basit ve düz olmasını istiyordu o kadar.
"Sende karşıma geçip bana nutuk mu vereceksin!? Tamam henüz bir yetişkin değilim ama herkesin bana çocukmuşum gibi davranmasına da gerek yok!"
Stan ve Ford olanları kapıdan dinlemeyi bırakıp içeri girdiler ve konuşmaya dahil oldular. Wendy sessizce bekliyordu. Dipper ise söylemek istedikerini bitirmeye çalışıyordu. Ama sinirden mi bilmiyordu nefes nefese kalmıştı ve yandığını hissediyordu.
