ŞİFADEN

\5;

Merak edilen bir soruya cevap vermek istiyorum.
Eğer Artuç Adin'in hamile olduğunu bilseydi,son nefesinde bile bunu duymuş olsaydı asla ölmez,yaşar,yaşatırdı.

İyi okumalar.

Ve kızım senin gözlerine bakamıyorum. Baban geliyor aklıma,onun gülüşü,onun bakışı. Sanki seninle göz göze geldiğimiz her an babanın nefesini hissediyorum ensemde.

Güzel kızım Aden'im,sen yatıyorsun ben baş ucunda,sen nefes alıyorsun ben yanında boğuluyorum. Bugün ilk kelimeni söyledin "Baba." Dedin.

Bu kelimenin ağırlığı altında kaldım kızım. İncindim,kırıldım ama enkazı üzerimden yine sen aldın,annene gülümsedin.

Adin Karasin.

"Şiştim." Doğan'ın sesiyle irkilerek kafamı kaldırdım. Önündeki iki pizzayı gömmüştü. Ama belliki yedikleri ona kas oluyordu.

Onun beni bugün buraya getirmesi,o kadar değerli ve değişik hissettiriyorduki,birden nefesim daralıyordu. Sanki bunları haketmiyor gibi hissediyordum.

"Yersen tüm pizzaları şişersin tabi." Dedim homurdanarak. Gözlerini kısıp beni ve tabağımı süzdüğünde yüzü buruştu.

"Sen neden yemedin? İncecik kaldın." Dediğinde bu sefer ben yüzümü buruşturdum.

"Üflesem uçacaksın de tam olsun!"

"Üflesem uçacaksın." Gözlerimi devirdim.
"Üflemessin olur biter." Diye mırıldandıktan sonra ayağa kalktım zaten masadaki yemekler hazır olduğundan tabak neredeyse yoktu. Hızlıca mutfak tezgahına koyduktan sonra Asya ablaya eve gelemeyeceğime iyi olduğuma dair mesaj çekip telefonumu kapatmıştım.