7 bölüm(karışık)

25 12 13
                                    

Multimedia:İrem Acar

Duvarda farklı-farklı insanların resimleri vardı. Hepsi kırmızı kalemle bir-birine işaretlenmişti.

Somer kırmızı kalemi eline alarak, az önce duvara yapıştırdığı fotoğrafa baktı. Bu Elifin resmiydi. Somer elindeki kırmızı kalemle resmin üzerine çarpı işaresi bıraktı. Bu işareyi ölen insanları işaretlemek için kullanıyordu. Elifin hemen yanına İremin fotoğrafını koydu. Garip bir şekilde daireler çizmeye başladı. Kızların resminin hemen yanındaysa Melisanın resmi vardı ama onun üzeri kalemle işaretlenmemişti.

Her şey çok garipti. Yani vaka'nın en önemli detayı olan işare Somerde kutunun içerisinde yüzlerce vardı.

Murat haklıymış demek oluyor bu. Yani Somerin tüm olanlarla bir ilgisi vardı.

Küçük anahtarla odayı kilitledi. Aslında oda değil de bodrum gibi bir yerdi. Anahtarı cebine koyduktan sonra yukarı çıktı.

***
İrem'den

Artık bütün bu olaylardan bir hafta geçmişti bile. Ailem eve geri gelmem için ısrar ediyordu. Normal olarak beni özlemişlerdi ve yanlarında daha güvende olacağım için böyle yapıyorlardı. Zaten daha fazla Melisayla kalamazdımda. Bazı şeylerden korkuyor olmam.. Gerçeklerle yüzleşememek en çok geriyordu beni.

Evde pek bir şey kalmamıştı. Bu yüzden alışveriş yapmam gerekyordu. Komidinin üzerine koyduğum bir miktar parayı ve telefonumu alıp evden çıktım.

Melisa evde degildi. Erkenden işe gidiyordu hep. İş boyunca Yavuzu düşündügü kadar en az evde de o kadar onun hakkında konuşuyordu. Hoşlandığını söylemese bile onu arkadaşdan daha fazlası olarak gördüğü belliydi.

Yavuzla bir birimizin numarasini almıştık, yardıma ihtiyacım olursa diye. Daha önce ne o yazmıştı ne de ben. Zaten yazmayıda düşünmüyodum.

Çabuk bir şekilde evde eksik olan, gerekli malzemeleri aldım ve tekrardan eve doğru yola koyuldum.

Havalar artık ısındığı için fazla kalın giyinmemiştim ama nedense kendimi garip hiss ediyordum. Sıcak olmasa bile terliyordum.

Nasıl mı?

Uzun süredir beynimden çıkaramadığım takip ediliyor ola bilir miyim... Ya katil onu gördüğüm için beni de öldürürse... Artık eskisi gibi ola bilecek miyim? İşte bu sorular beynimdeydi. Çıkaramıyordum, ne yaparsam yapayım olmuyordu.

Evet, biliyorum.. Dışardan insanlara garip-garip bakıyordum. Bu hoş degildi ama yapıyordum işte.

Kahretsin!

Yine o hiss.. Takip ediliyorum hissi.

"Yok öyle bir şey saçmalamayı bırak" bu cümleleri tekrar edip derin bir şekilde nefes alıyordum.

Sonunda apartman. Apartmana girmeden önce kapısının önünde biraz durup etrafa bakip sonra geçmeye karar verdim.

Derin bir nefes aldım.

Çocuguyla yürüyen bir anne dışında kimse yoktu. Şifreyi yazıp apartmana geçtim. Artık alışıyor gibiydim. Merdivenleri hızlı bir şekilde kalktım.

Ayak sesi.

Hassiktir!

Tam olarak kim oldugunu bilmiyordum ama adımları erkek adımları gibiydi.

Ellerimin titrediğini daha yeni farkediyordum.

İçimden bir ses bağır kızım hiç yoktan komşular yardıma gelir diyordu. Evet ve bende bu sesi dinliyorum o zaman.

Blood(kan)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin