LS#4: Save me, Doctor✓

05

Livius and Esha's plans something

ADA'S POV

Hey! I was reviewing about Microbiology and Parasitology because our professor reminded us that we're having a quiz about that lesson, so here I am making myself frustrated in reviewing this type of lessons, gosh.

Bumaba ako para kumuha ng gatas sa kusinan nang makita kong may kausap si kuya Livius sa sala, he was so concentrated sa mga sinasabi no'ng kausap niya, he's even smirking, playing his fingers and chuckling for no reason. Naupo ako roon sa isang corner ng kusina dahil hindi naman ako napapansin ni kuya Livius kaya lumapit ako at nakinig sa pinag-uusapan nila.

"Yeah, I will. Bakit sa tingin mo ba hindi 'yon matatakot sa akin ha? Aba, masyado naman yatang mataas ang pagiging tibay-tibayan niya para hindi siya matakot." Kuya Livius stated so I got confused. "Anyway, how's life in there? Doing good? Nakakapag-adjust ka ba?"

"Yeah, it is great in here." I heard its voice, it is a girl. Wow, girl friend ba 'to ni kuya? Shesh. "Basta iyong pinagagawa ko ha? Don't forget about it, Liv. Masasampal kita kapag hindi mo nagawa iyong plano natin, okay?" She chuckles as kuya Livius giggles.

Teka, Liv? There's only one person who's calling kuya like that, it was ate Esha. Hindi kasi hinahayaan ni kuya Livius na tawagin siya ng mga kaibigan niya, kaklase niya even our parents na 'LIV' ang tawag sa kaniya pero kapag si ate Esha ang tumatawag sa kaniya ay parang akala mo iyon ang pinaka-sweetest endearmeant ni ate sa kaniya, gosh! Pero nakakapagtaka kasi may binanggit itong 'PLANO', sino naman ang pinagp-planuhan nila? */screams in silence; Gosh, the heck of this two siblings!

"Oo nga, paulit-ulit ka na lang talaga kaya naiinis ako sa iyo e! Gosh, Esha!" My eyes widened as I heard what kuya Livius said, dahil sa pagkagulat ko ay nadanggi ko iyong basong pinagtimplahan ko ng gatas. "Hold up, Esha. Gotta go!" I saw he ended the call so I stand up as if nothing happened.

Sinipa-sipa ko iyong nabasag kong baso at nilagyan ng tubig iyong basong naroon malapit sa lababo, pagka-lingon ko ay nakatitig sa akin kay ngumiti lang ako. "Oh, narito ka pa pala kuya? Gabi na ah? Hindi ka pa matutulog?"

He stared at me and stepped forward. "Why do you care about my sleeping routine huh? Ano ka, si ate Esha? Stop worrying either be concern to me 'cause you are nothing but an adopted child of MY parents." Angal nito. "Anong ginagawa mo rito? May narinig ka ba?"

My right eyebrows raised and give him a confused look. "A-ako? M-may narinig? Hindi ko nga alam na nariyan ka kaya ku----"

"Shut up and answer me!" Angal nito at tinabig ang baso. "May narinig ka ba?"

"W-wala nga, hindi mo kailangang magalit, gosh. Bakit may masama ba kung may marinig ako?"

He chuckles. "Baka sa iyo pa may mangyaring masama." Bulong nito at umalis na.

I was left there all by myself, nagtataka at nanginginig sa sinabi ni kuya Livius about sa masamang pwedeng mangyari sa akin. Bakit parang may tinatago sila? What the freak is their planning to?

"There's something off about them." I whispered at inayos na iyong mga basong nabasag dahil baka makita pa nila Mom and Dad even the maids.

------------------------------------------------------------

ESHA'S POV

I'm Esha Livia Eir, the eldest. I am a bad, annoying, irritated easily and a war-freak when it comes to Adallina. I don't know but every time na nakikita ko siya, para bang lagi akong kumukulong takure sa oras na nakikita ko siyang masaya, nakikipag-biruan sa boyfriend niyang si Kieran. She is a legal adopted child of my parents, napunta siya sa amin when our third sibling named after by her own name too is now dead-----Mom and Dad planned that our third sibling will be named Adallina pero no'ng dumating siya, nag-iba na ang lahat.

Noon kasi habang pinagbubuntis ni Mom ang kapatid namin, Dad had an affair at kitang-kita ko iyong galit na mayroon si Mom in that time. Livius and I was standing there, watching them saying bad words------PAINFUL words and they also said that their MARRIAGE SUCKS which made me cry even more. Habang nagsusumbatan sila roon tungkol sa kasal nila, umalis si Livius at nagpaalam na may kukuhanin lang sa kuwarto niya, I tried to stop them pero hindi nila kayang tumigil at nagpatuloy lang sa panunumbat sa isa't isa. Livius came back and I told him to help me pero nakatitig lang siya at ipinakita sa amin ang isang litrato na may kahalikan si Mom sa company na mina-manage niya------my knees started to tremble on its own, hindi ko alam kung ano ang gagawin ko that time.

Mom told us that she's just whispering something to that guy but that picture says that they're kissing and that's when the second time fight they went on. Nagdabog ako sa harapan nila, ibinagsak lahat ng bagay na mahahawakan ko, umiiyak at walang kontrol sa sarili, Livius tried to calm me down pero hindi niya nagawa iyon. We used to be the perfect family that everyone wishing for, we're that family that assures everyone is safe and healthy all the time, we're that family that love and attention is the strength for each of us but now? We're not that family anymore.

Habang nag-aaway sila roon, I saw a letter on Mom's bag, nangingialam na lang ako ng kung ano-ano dahil wala na silang pakialam sa aming dalawa ni Livius, when I saw that letter my eyes gleamed on fire------iyong excitement ko sa batang pinagbubuntis ni Mom ay napalitan ng galit, inis, irita. Kinompronta ko si Mom patungkol dito and I can see how she managed not to react that I am saying that she had an affair at nabuntis siya ng ibang lalaki. Dad was full of anger and stab Mom's back even Livius and left us-------naisugod ko silang dalawa sa ospital, pero nang dumating kami roon ang sabi ng gynecologist ay wala na iyong baby ni Mom, nai-ayos na rin ng doktor ang pagkakasaksak kay Livius. Mom  cried and cried, para bang pinagbagsakan siya ng langit at lupa pero ako hindi ko alam ang dapat kong maramdaman; If I should be happy kasi karma hits her dahil sa panloloko niya sa pamilya namin or I should be devastated kasi kapatid ko rin iyon sa NANAY pero hindi ko alam kung ano ba dapat ang ipakita kong emosyon sa kanila.

Months had passed, wala pang isang taon nang mawala ang kapatid namin si Adallina ay nagbalikan sila Mom and Dad dahil para sa aming dalawa ni Livius at sa pamilyang binuo at kinasanayan naming apat. I was so happy that time until my parents decided to help an orphanage para sa mga bata at lutuan sila ng mga putaheng niluluto ni Mom------weeks had passed nang mapalapit sila sa isang batang nagngangalang 'ADALLINA' tulad ng pangalang ibinigay nila sa kapatid ko ay halos hindi maku-kumpleto ang araw nila na hindi ikinu-kuwento sa amin tungkol sa batang 'yon. Ilang araw lang din ay bigla nilang inuwi ang batang iyon, she's legally adopted child of my parents since then pero no'ng makita ko siya? I felt the anger issues again, the affair that Mom and Dad did from the past, on how our family broke into million pieces and how I almost lost a brother and a mother in that day. 

Kaya simula no'ng dumating si Ada sa buhay namin, naroon ang sakit, inis, pighati at galit na mayroon ako sa kaniya. Kahit paulit-ulitin kong kumbinsihin ang sarili kong ampon lang siya at AMPON lang talaga siya, bumabalik talaga ang lahat lahat sa akin; naalala ko lahat lahat. Kaya hindi na ako magtataka sa sarili ko kung pagp-planuhan ko siya ng masama para lang umalis siya sa buhay namin, sa pamilya namin dahil simula no'ng naging parte siya ng pamilya namin, our parents sees each other like a threat either enemies and treat us like a nobody for them and it is freaking SHIT that KILLS me right now.

"I'm going to cut you, Ada. I am." I whispered and throw away the wine glass unto the door and cries.

Next chapter ahead. Enjoy reading!