Müptela | Tamamlandı

81.Bölüm

İyi Okumalar Dilerim♡

Annemlerin yanına gelip masaya oturduk. Gece az önce odadan çıkarken bitmiş miydi yoksa yeni mi başlıyordu tartışılırdı...

"Kızım nerede kaldınız bir şey mi oldu?" Diye sordu annem kulağıma doğru eğilip. Ercüment'e kısa bir bakış attım. Telefonu ile uğraşıyordu.

Anneme dönüp sessizce konuştum. "Şuan eltimin düğünündeyim desem?"

Annemin kaşlarını çatıldı.

"Ne?"

"Selin, Ercüment'in abisiyle nişanlanıyormuş." Dedim. Annemin gözleri kocaman oldu.

"O zaman o kadın?"

"Dünürün." Dedim.

"Ay dünürlüğü batsın onun. Ercüment'e annelik yapmışta mı benim dünürüm oluyor?" Dedi annem hızla.

Canım anam oğlunu ne kadarda seviyor. Dün tanıştım çok iyi dediği insana bu gün neler diyor.

Gülmeye başladım. Sinirlerim bozulmuştu.

"Ercüment gördü mü annesini?"

"Gördü." Dedim. "Gidelim dedim yok illada kalacağız onlar var diye gelmedik onlar var diye gidemeyiz dedi."

"Ah oğlum benim. Onlara karşı yenilmediğini göstermeye çalışıyor."

"Nasıl?"

"E işte ben hayatıma devam ediyorum, size ihtiyacım yok, umursamıyorum bile diyor burada kalarak."

Annem doğru söylüyordu. Gerçektende öyleydi.
Ercüment bize dönünce annemden uzaklaştım. Masada duran elini tutup gülümsedim.

O sırada ışıklar söndü. İçeriye Erkin ve Selin girdi. Onlar dans ederken annesi ve ablası da girmişti.

Ercüment'e baktım.
Annesinin olduğu tarafa bakmamıştı bile. Erkinlere kısa bir bakış attıktan sonra bana döndü.

Midemde hissettiğim ağrı yüzümü buruşturmama sebep oldu. Gerildiğim için böyle oluyordu.

Sandalyemi biraz daha Ercüment'e yaklaştırdım ve başımı omzuna koydum.

Dans şarkısı bittikten sonra hareketli şarkılar çalmaya başladı. Erkin ayakta olduğu için arada bir bakıyordu. Ama annesi ve Kübra'nın bakışları oturduklarından beri üzerimizdeydi. Ercüment de onların aksine onlara hiç bakmamıştı bile.

"Kalksak mı artık?" Dedim Ercüment'e.

Neredeyse 1 saat geçmişti. Daha fazla oturmamıza gerek yoktu bence. Zaten bize baktıklarını gördükçe daha da çok gerilmiştim. Midem de oturduğum süre boyunca ağrımaya devam etmişti. Hala da devam ediyordu.

"Fark etmez."

"Anne?"

"Kalkalım kızım, zaten Erdem'leri evde bıraktık içim rahat değil."