Chapter 1: Janella Tsuje

333 21 6
                                    

Chapter 1: Janella Tsuje

Dedicated to iamyourCA kasi di niya sineenzoned yung chat kong nakikiFC haha <3


Papasok na'ko ng campus when my phone rang. Dali-dali ko itong dinampot at sinagot ang nasa kabilang linya. I don't have to check the caller's ID. I assigned ring tones for each and everyone in my contacts. Kukunti lang naman kasi kaya't carry.


"Mom, good morning. Napatawag po kayo?"


Narinig ko naman ang pagsinghut ni Mama sa kabilang linya. Here we go again.


"Anak naman kasi e, it's been a month. Okay ka lang ba diyan? Nakakain ka ban g maayos? Sinong nagluluto para sayo baby? Baka naman puro fast food ka riyan ha. Hindi yan mabuti sa kalusugan. Tsaka, yung vitamins mo, did you took them this morning?"


Haay. Ang Mommy talaga kahit kalian.


"Mom, I'm more than fine, you do not have to worry too much at opo, kumakain ako ng maayos at iniinom kop o yung vitamins ko. Happy Mommy?"


Masuyo kong pag-assure sakanya


"Eh. Janella, anak, kalian ka ba babalik ditto?"


I chuckled at that


"Mom, you promised me that I could take my senior high years here right? So maybe babalik ako diyan after. But I promise, bibisita ako diyan, maybe this weekend since hindi pa masyadong busy rito. Okay po?"


Narinig ko naman siyang binalita agad yung sinabi ko kina Daddy. Excitement is obvious in her voice. Haay. Kailangan ko talagang i-vacant ang weekend ko. I can't take my Mom being disappointed.


"Okay Mommy, nasa loob na kasi ako ng campus e. Call you later. I love you too Mommy. Bye"


At binalik ko na ang phone ko sa bulsa after setting it to silent. Binilisan ko na rin ang paglalakad, I only have 10minutes bago magring ang bell nang biglang


#BOOGHSH#


Crap! May nakabanggaan ako't nagsiliparan ang laman ng dala-dala kong portfolio.


"Pwede ba?! Tumingin ka sa dinadaanan mo! Urg!"


Rekalmo nung nakabunggo ko habang pinupulot din iyong mga notebooks na nalaglag niya.


"Sorry talaga. Pasensya na."


Paghingi ko ng tawad sabay abot ng isang notebook niya sakanya. Hinila niya naman ito, talk about katarayan.


"Ha! Tignan mo nga naman oo. Boboba-boba ka na nga, tatanga-tanga pa. So Jenelle Soguico."


Okay? Bakit niya ako kilala? At bakit hindi ko siya kilala?


"Uhh, pasensya ka na ha? Nagsorry naman siguro ako at okay lang kung di mo yun tanggapin. Ang akin lang, kailangan may masasakit na description pa talaga? Isa pa, sorry ha, pero hindi kasi kita kilala so panu mo nalaman ang pangalan ko?"

Will We? (ON HOLD)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon