Bir kaç gün sonra.
Şahika şirkette olup bitenlerden haberdardı. Abisinin Ender'den uzak olmasını istedikçe onlar bir birine çekiliyordu. Onların yakınlaştığını, hele ki Riva'da olanları duyunca iyice delirmişti. Artık İstanbul'a dönme vakti gelmişti, ama yalnız dönmeyecekti.
Ender şirkete geldiğinde içinde garip bir hiss vardı. Sanki kötü şeyler olacak gibiydi. Bu yüzden kafasını işle dağıtmaya çalıştı. Odasında bilgisayara bakarken kapı çaldı.
E: Gel.
K: Selam.
E: Merhaba Kaya.
K: Nasılsın solgun gibisin?
E: İyim aslında, içim bir tuhaf sadece.
K: Keşke gelmeseydim şirkete, dinlenseydin evde.
Kaya'nın böyle ilgili tavırları Ender'in çok hoşuna gidiyordu. Bu aralar çok iyi anlaşıyorlardı.
E: İyim, merak etme.( Gülümseyerek söyledi)
K: Bir şeye ihtiyacın olursa söyle lütfen.
Birden kapı açılınca ikiside kapıya döndü.
Yiğit ve Erim: Biz geldik!
E:Aa Yiğit Erim.
K: Çocuklar
Ender çok şaşırmıştı, hiç beklemiyordu geleceklerini. Çok özlemişti onları. Ayağa kalktı.
Arkadan Şahika girdi.
Ş: Sürpriz!
Kaya önce Yigit'le sonra Erim'le sarıldı. Şahika " Abicim" diyerek Kaya ile sarıldı.
K: Hoş geldin Şahika.
Yiğit annesinin yanına giderken gözleri bir yere takıldı.
Y: Anne?
Ender Yigit'in nereye baktığını görünce, eli istemsiz olarak karnına gitti. Nasıl açıklayacaktı şimdi, anlamıştı Şahika bilerek yapmıştı bunu, onu zor durumda bırakmak için.
Er: Anne sen hamilemisin?
E: Evet.
Y: Bizim niye haberimiz yok?
E: Bben soyleyecektim.
Y: Ne zaman bebek doğduktan sonra mı?( Sinirle söyledi)
Kaya ortamın gerildiğinin farkına vararak konuyu değiştirmeye çalıştı.
K: Oğlum bu konuyu sonra konuşuruz
Y: Niye sonra konuşuyoruz? Bir şey mi saklıyorsunuz?
Kaya Ender'in değişen halinin farkındaydı.
K: Yiğit biraz sakin olurmusun.
Y: Siz cevap vermedikçe sakin falan olmiyicam.
Ş: Gerçeği söyleyin bence, çocukların bilmeye hakkı var.
K: Şahika! ( Kızarak söyledi)
Y: Neyi bilmemiz gerekiyor?
Yiğit sanki birşeyleri anlamış gibi sordu.
Y: Bebeğin babası kim?
Kimseden ses çıkmayınca.
Bağırarak
Y: Anne bebeğin babası kim dedim?
Ender irkilmişti. Buraya kadar diye düşündü, artık her şeyi açıklamaya karar vermişti ki, Şahika söze girdi.
E: Yiğit
Ş: Ben söyleyeyim canım, annenin babanı aldattığı adam.
K: Şahika sus!
Kaya Şahika'ya çok kızmıştı.
Y: Ne? Doğru mu bu?
Şahika'nın sözlerinden sonra Ender'in karnına sancı girdi.
Kimseden ses çıkmayınca Yiğit Şahika'nın haklı olduğunu anladı.
Annesinin önüne geçerek bağırmaya başladı.
Y: Sen nasıl bir kadınsın ya? Babamı aldatmışsın, Birde üstüne çocuk peydahlamışsın!
Ender'in gözlerinden yaşlar akmaya başladı.
Kaya için bu son raddeydi.
Yigit'i itti.
K: Laflarına dikkat et, annen o senin!
Y: Böyle anne mi olur? Utanıyorum senden! Keşke seni hiç tanımasaydım!
K: Yeter!
Bu yaşananlar Ender'e çok ağır geliyordu. Hiç bir günahı yokken, bütün suç onun üstüne kalmıştı. Artık ağrıları dayanamayacak hale gelmişti. Bir eliyle karnını tutarken, diğer eliyle masadan destek alıyordu. Yere düşmemek için kendisini zor tutuyordu.
Erim bu olanları şok içinde izliyordu. Onun annesi böyle değildi. Gözlerini ona çevirdiğinde bacaklarındaki kanı fark etti.
E: Anne! ( Telaşlı bir şekilde söyledi)
Kaya bunu duyunca hemen Ender'e taraf döndü.
K: Ender.
Ender artık bir şeylerin ters gittiğinin farkındaydı. Onların baktığı yeri göre bilmek için bir adım geri gitti ve yerdeki kanı gördü.
Ağlamaklı bir şekilde sadece
"H-hayır" diyebilmişti.
